________________
શ્રી મહાવીરકથા સ્વામીભક્ત, ગુણાનુરાગી અને વિસ્તૃત બુદ્ધિવાળા અનેક પ્રધાને પણ હતા. તેને બધી વાતનું સુખ હતું; પરંતુ સંતતિ ન હોવાનું મર્મવેધી દુઃખ હતું. યોગ્ય કાળે તેનું તે દુ:ખ પણ દૂર થયું અને ચંપકમાલા રાણુને પેટે તેને નરવિકમ નામે પુત્ર પ્રાપ્ત થયે. તે પણ રૂ૫-ગુણ-સામર્થ્ય વગેરે બાબતોમાં બાપથી સવાયો નીવડયો. અન્ય લલિતકલાઓ ઉપરાંત ક્ષત્રિયોચિત અશ્વવિદ્યા, ગજવિદ્યા, શસ્ત્રવિદ્યા આદિ વરવલ્લાઓમાં તે પાવરધે થયો. દૃઢ આસનબંધ, ધીરતા તેમ જ મહાબલને લીધે એક પ્રહરમાત્રમાં તે કુમાર સાત મોન્મત્ત હાથી, ચૌદ પવનવેગી પાણીદાર અશ્વો, અને આઠ મહામલેને ફેરવી-થકવી લેથ કરી નાખત. તેનું અસાધારણ બાહુબળ, તેનું અનુપમ કલા-કૌશલ્ય, તેનું અસામાન્ય સાહસ, અને તેની અલૌકિક રૂપસંપત્તિ, થોડા જ વખતમાં આજુબાજુના સર્વ પ્રદેશોમાં કીર્તનને વિષય બની ગયાં.
“એક વખત નરસિંહ રાજા કુમાર સાથે દરબારમાં બેઠે હતે, તેવામાં હપુર નગરના રાજા દેવસેનને દૂત પરવાનગી માગી અંદર આવ્યો, અને યાચિત અભિનંદનાદિ કરી, અતિશય વિનય અને આજીજીપૂર્વક પિતાનું પ્રયોજન કહી બતાવવા લાગ્યો. “હે દેવ ! અમારા રાજાને ત્યાં સમસ્ત વીર વર્ગમાં પ્રધાન એ કાલમેઘધ નામે મહામલ છે; તેના બળનું કેટલુંક વર્ણન કરું? ટૂંકમાં જ કહું તે મમ્મત હાથીને પણ તેની સુંઢ પકડી તે નાના વાછરડાની જેમ લીલાપૂર્વક આગળ ખેંચી જઈ શકે છે, તેમ જ સો ભાર વજનની સાંકળ જીર્ણ દેરડીની જેમ સહેજમાં તેડી નાખે છે. દેશદેશના કેટલાય મત્સોએ તેની સાથે સ્પર્ધા કરી છે; પરંતુ બધા જ નામોશીભરી રીતે હાર પામી પાછા ગયા છે. પરંતુ એ મલ્લ જ હવે અમારા રાજાને અભિમાનનું સ્થાન મટી ભારે કલેશનું કારણ થઈ પડયો છે. કારણ કે, એક વખત વયમાં
