________________
૧૪
શ્રી મહાવીર કથા રાખે છે, તેમ સાધર્મિક ઉપર નિષ્કામ નેહ રાખવો તે પ્રવચનભક્તિ.
૪. આરામઃ પિતે જેની પાસેથી વ્રત અને આચાર ગ્રહણ કર્યા હોય – દીક્ષા લીધી હોય તે ગુણ પુરુષમાં શુદ્ધ નિછાથી અનુરાગ રાખ તે.
૫. સ્થવિમાઃ ધર્મમાર્ગમાં પોતાનાથી જે વડીલ હેય – વૃદ્ધ હેય – એવા સાધુજનેની ભક્તિ.
૬. ઉપાધ્યાયમત્તિ: શાસ્ત્રગ્રંથમાં શંકા દૂર કરી, તેને શબ્દાર્થ ગ્રહણ કરાવનાર શાસ્ત્રજ્ઞની ભક્તિ.
૭. સાધુમણિઃ પ્રવજ્યા લઈમેક્ષમાર્ગે વિચરતા વિવેકી તથા તપસ્વી પુરુષોની ભક્તિ.
૮. જ્ઞાનઃ સર્વજ્ઞ પુરુષેએ પ્રરૂપેલ તના યથાર્થ જ્ઞાનમાં સદા જાગ્રત રહેવું તેઃ તેને મેળવવા, તથા તેને સમજવા અને દઢ કરવા પ્રયત્ન કરે તે. - ૯ નિ: સર્વજ્ઞકથિત તો ઉપર નિર્મળ અને દઢ રુચિ.
૧૦. વિનય જ્ઞાનાદિ મેક્ષમાર્ગ અને તેનાં સાધને પ્રત્યે ગ્ય રીતે બહુમાન રાખવું તે.
૧૧. રાત્રિઃ ચારિત્રરૂપ ગણાતા ધર્મોનું અનુષ્ઠાન ભાવપૂર્વક ચાલુ રાખવું તે.
૧૨. સૈારી [અથવા “શ૪' ]: વ્રતો અને નિયમોના પાલનમાં જરા પણ પ્રમાદ ન કરે તે.
૧૩. સુમારઃ અશુભ ધ્યાનમાંથી ચિત્તને છોડાવી, શુભ ધ્યાનમાં એકાગ્ર તથા લીન કરવું તે.
૧૪. તા: વાસનાઓને ક્ષીણ કરવા વાસ્તે જોઈતું આધ્યાત્મિક બળ કેળવવા માટે જરાય શક્તિ છુપાવ્યા વિના તેમ જ મન-ઈદ્રિય-શરીરને આત્યંતિક હાનિ ન થાય તેવી રીતે
