________________
૧૧
ધન્ય અને શાલિભદ્ર [ ૧૫ મું ચામાસું ]
વાણિજ્યપ્રામમાં જ કેવળજ્ઞાન પુછીનેા ત્રીને ચાતુર્માંસ વ્યતીત કરી, ભગવાન મગધ તરફ ચાલી નીકળ્યા, અને રાજગૃહમાં આવ્યા.
તે નગરમાં ગેાભદ્ર નામે શેઠ રહેતા હતા. તેને તેની ભા નામની ભાર્થીને પેટ શાલિભદ્ર નામે પુત્ર થયા હતા. શેઠ-શેઠાણીને તે બહુ પ્રિય તથા લાડકા હતા. યુવાવસ્થામાં આવતાં તેનું લગ્ન કુલીન તથા સર્વલક્ષણસ’પન્ન ૩૨ કન્યાઓ સાથે કરવામાં આવ્યું. શાલિભદ્ર હવે પેાતાના વિશ્વાસભુવનમાં માતપિતાએ પૂરા પાડેલા વિપુલ ભેગપદાર્થો પેાતાની પ્રિય સ્ત્રીઓ સાથે ભાગવતા વિહરવા લાગ્યા.
ગાભદ્ર શેઠ પેાતાનું અંતિમ જીવન સાધુ અવસ્થામાં વિવિધ તપકર્મોમાં ગાળીને મરણ પામ્યા અને દેવગતિ પામ્યા. દેવગતિમાં રહ્યા સ્થા પણ પેાતાના પુત્ર પ્રત્યેના વાત્સલ્યને કારણે તે વિપુલ ભોગસામગ્રી શાલિભદ્રને પૂરી પાડવા લાગ્યા. ભદ્રા શેઠાણી ઘર-બારની બીજી બધી વ્યવસ્થા સંભાળતી; શાલિભદ્ર તા કેવળ ભાગસુખમાં જ મસ્ત રહેતા.
એક વખત કાઈ પરદેશી વેપારીએ રત્નક બળ લ શ્રેણિક રાજા પાસે વેચવા આવ્યા. પરંતુ તેમની ક્રિમત અતિ વિશેષ હેવાથી શ્રેણિકે તે ખરીદ્યા નહિ. મગધ જેવા રાજ્યના રાજાએ પણ આવી ચીજને અતિમૂલ્યવાન ધારી ન ખરીદી, તેથી નિરાશ થઈ તે તે વેપારી નગરમાં ફરતા ફરતા ભદ્રા
