________________
શ્રી મહાવીર કથા હેઠ, જીભ, નાસિકા, આંખ, કાન, અને માથું વગેરે અવયને સુકાઈ ચીમળાઈ ગયેલી જુદી જુદી વસ્તુઓ- જેવી કે વૃક્ષની સુકાઈને તતડી ગયેલી છાલ, લાકડાની પાવડી, જીણું થઈ ગયેલા જોડા, કાચી તોડીને ગરમીમાં નાખવાથી સુકાઈ તતડી ગયેલી મગ-અડદષ્કળથીની શગે, કાગડા-સ્ટેલ વગેરે પક્ષીઓના ઢીંચણ વગેરેના સાંધા અને જા , સુકાઈ ગયેલી ચામડાની મસક, મણકાઓ-નાળા-કથરોટની એક ઉપર એક ગોઠવેલી હાર–વગેરે સાથે સરખાવવામાં આવ્યા છે. ટૂંકમાં તેમના પગ, જાંધ, અને સાથળ છેક જ સુકાઈ ગયાં હતાં; તેમનું પેટ બેડોળ, પડખાં આગળ ઊંચું થયેલું, કેડ આગળ કાચબાની પીઠ જેવું દેખાતું, તથા બરડે ચોટી ગયેલું દેખાતું હતું; તેમની પાંસળીઓ ઉપર ઊપસી આવી હતી. તેમના કરોડરજ્જુના હાડકાં માળાના મણકાની પેઠે ગણું શકાતાં હતાં, તેમની છાતીને ભાગ ગંગાનાં મેજાની હાર જેવો દેખાતો હતો; તેમના બાહુ સુકાઈ ગયેલા સાપ જેવા દેખાતા હતા; તેમના હાથના આગલા ભાગ ઘેડાની લગામના ઢીલા થઈ ગયેલા ચેકડાની જેમ લબડતા હતા; તેમના માથાને દડે કંપવાયુ થયો હોય તેમ ડોલ્યા કરતા હતાતેમનું વદનકમલ કરમાઈ ગયું હતું, તેમનું મેં ઘડાની પેઠે ઊઘડેલું રહેતું હતું અને તેમની આંખો ઊંડી ઊતરી ગઈ હતી.
તેમની આ સ્થિતિ જોઈ શ્રેણિક રાજાએ ભગવાનને કહ્યું કે, હે ભગવન્! તમારા આ ઈદ્રભૂતિ વગેરે ચૌદ હજાર શ્રમણસાધુઓમાં ધન્ય સાધુ જ મહા દુષ્કર સાધના કરનાર, તથા કર્મોના ભારે ક્ષય કરનાર છે, એમ મને લાગે છે.
મહાવીરે પણ તેનું સમર્થન કરતાં કહ્યું, “ખરેખર, ધન્ય સાધુ જ મારા સર્વ સાધુઓમાં મહા દુષ્કર સાધના કરનાર, તથા કર્મોને ભારે ક્ષય કરનાર છે.”
