________________
૬
રાહિણી
રાજગૃહ નગરના અન્ય નામે તવગર સાવાને એક વાર વિચાર આ−ા કે, અત્યારે તે હું મારા સ` વ્યવહાર મારી દેખરેખ નીચે સારી રીતે ચલાવું છું; પરંતુ મારી ગેરહાજરીમાં એ બધું કાણુ સંભાળશે? મારે ચાર પુત્રા છે; પરંતુ તે ધન કમાઈ જાણુનારા છે. ધન તે મેં જ એટલું ભેગું કર્યું" છે કે, નવું ન આવે તે પણ ખૂટે નહીં. એટલે જરૂર તા કેાઈ અવેરનારની છે. અને એ કામ તેા સ્ત્રીનું કહેવાય. માટે મારી ચાર પુત્રવધૂએ માંથી એ કામને ક્રાણુ લાયક છે, તેની પરીક્ષા કરીને, તેના હાથમાં ભડારની ચાવી સેપુ
બીજે દિવસે તેણે ખૂબ ખાનપાન તૈયાર કરાવીને પેાતાનાં તેમજ તે પુત્રવધૂએનાં સગાંને જમવા તેડાવ્યાં. જમણુ થઈ રહ્યા બાદ તે સૌની સમક્ષ તેણે પેાતાની એક એક પુત્રવધૂને ખેલાવી અને તે દરેકને ડાંગરના પાંચ પાંચ દાણા આપીને કહ્યું કે, તમે આ દાણા સાચવી રાખજો અને હું ક્રી મણુ' ત્યારે મને પાછા આપજો.
મેાટી ઉઝિયાએ તે પાંચ દાણા લીધા અને ‘ સસરાજીના કાઠારમાં ડાંગરનાં ઘણાંય પાલાં ભરેલાં છે, એટલે જ્યારે તે દાણા પાછા માગશે ત્યારે તેમાંથી પાંચ દાણા લઈ ને આપી દુશ,’ એમ વિચારીને ફ્રાઈ ન જાણે તેમ બહાર ફેંકી દીધા.
ખીજી ભગવતીએ એ દાણુા લીધા અને · સસરા માગશે ત્યારે કાહારમાંથી અપાશે,' એમ ધારી તે દાણા સાફ કરીને ખાઈ ગઈ.
