________________
પ૦
શ્રી મહાવી-કથા ઉપવાસ કરવાનો હોય છે, તથા એક રાત્રીદિવસ ગામ બહાર હાથ લંબાવીને રહેવાનું હોય છે.
૧૨. બારમી પ્રતિમામાં એક આઠ ટંકને ઉપવાસ કરી, એક રાત્રી નદી વગેરેને કાંઠે ભેખડ પર આંખો પટપટાવ્યા વિના રહેવાનું હોય છે.
* સ્કંદક મુનિએ આ બારે પ્રતિમાઓ સૂત્ર અનુસાર, આચાર અનુસાર, માર્ગ અનુસાર, સત્યતાપૂર્વક, અને સારી રીતે સ્પર્શી, પાળી, શોભાવી અને સમાપ્ત કરી. ત્યાર પછી તેમણે “ગુણરત્ન સંવત્સર' નામનું તપ પણ યથાવિધિ પૂરું કર્યું. એ તપ પૂરું થતાં તે સ્કંદ મુનિ સુકાઈને લાકડા જેવા થઈ ગયા તથા બલવું–ચાલવું વગેરે ક્રિયાઓ કરવામાં પણ તેમને મુશ્કેલી પડવા લાગી. તેથી છેવટે તેમણે મહાવીરની અનુમતિથી વિપુલ પર્વત ઉપર જઈ સંલેખના ત્રત સ્વીકાર્યું. તે વખતે તે બોલ્યા:
“અરિહંત ભગવંતે, સિદ્ધો વગેરેને નમસ્કાર ! તથા અચળ સ્થાનને પામવાની ઈચ્છાવાળા શ્રમણભગવંત મહાવીરને નમસ્કાર! ત્યાં રહેલા શ્રમણભગવંત મહાવીરને અહીં રહેલો હું વંદુ છું. ત્યાં રહેલા શ્રમણભગવંત મહાવીર અહીં રહેલા મને જુઓ. મેં પહેલાં પણ શ્રમણુભગવંત મહાવીરની પાસે, “કઈ પણ જીવનો વિનાશ ન કર, તથા કોઈ પણ પ્રકારે કેઈને દુઃખ ન દેવું', એવો નિયમ જિંદગી ટકે ત્યાં સુધીને માટે લીધા હતા; તેમ જ તે તથા બીજા પણ નિયમ લીધા હતા; વસ્તુનું જ્ઞાન જેવી વસ્તુ હોય તેવું જ કરવું, પણ તેથી જુદું કે ઊલટું ન કરવું” એવો નિયમ પણ છવું ત્યાં સુધી પાળવાનો
૧. તેના અધિકાર આદિ માટે જુઓ માળાનું “ભગવતીસાર’ પુસ્તક પા. ૧૮૦, નોંધ ૨, તથા પ. ૧૮૧, નોંધ ૧.
૨. જુઓ આગળ પા. ૨૮૬.
