________________
અઢારમું, ઓગણીસમું અને વસમું વર્ષ
૧ શિક્ષિત અને સુશા
[૧૭ મું ચોમાસું] ઉદાયનને વીતભયમાં દીક્ષા આપ્યા બાદ, ભગવાન પાછા વિદેહ તરફ ફર્યો. અને પિતાના કેવલીજીવનનું તે પાંચમું ચેમાનું તેમણે વાણિજ્યગ્રામમાં વ્યતીત કર્યું. ત્યાર પછી, ભગવાન બનારસ તરફ ચાલી નીકળ્યા; અને ત્યાંના કેક ચિત્યમાં આવીને તયી. તે નગરમાં રહેતા ચૂક્ષણિપિતા અને સુરાદેવ જેવા તવંગર ગૃહસ્થાએ તેમના ધર્મોપદેશ સાંભળી તેમની પાસે ગૃહસ્થ ધર્મની દીક્ષા લીધી
શન બિંબિસારે ઉઢાયણને બૌદ્ધમાગને પરિચય કરાવવા મોકલાવી હતી. બાકી રાણીના નત્યની કથા, તેનું શિક્ષણ થવું, મય બાદ દેવકન્યા થઈ ઉદ્રાયણને મળી જવું, અને પછી તે કારણે ઉદ્રાયણનું પ્રબજિત થવું એ બધુ સમાન છે. બીહ કથામાં ભાણેજની વાત નથી. શિખંડી કુમારને જ ગાદી મળે છે; પણ પછી તેના દુષ્ટ મત્રીઓની સેાબતમાં તેને અનીતિને માર્ગે ચડેલો જાણું, તેને શિખામણ આપવા ઉદ્રાયણ પાછા આવે છે, ત્યાં પેલા મંત્રીઓની સલાહથી શિખડી તેને મારા દ્વારા મરાવી નખાવે છે. વિશેષ માટે જુઓ પુરાતત્વ ૫.૧, પા. ર૮ ઇ. ઉપર મુનિ જિનવિજયજીના લેખમાંની હકીકત.
૧. તેમની કથાઓ આનંદ તથા કામદેવ ગૃહસ્થોની જે ક્યાઓ આગળ આવી ગઈ છે, તેમને મળતી જ છે. ફેર એટલો કે, ગાણિપિતાની હિરાયટીઓ અને વ્રજ આઠ-આઠ ગણવાં અને જીરાવના છે. બાકી, બનેએ આનંદની પડે અગિયારે પ્રતિમાઓ
