________________
શ્રી મહાવી૨-કથા પડ્યો અને શ્રાવસ્તીમાં ગયો. ત્યાં છ માસ યથાવિધિ તપ કરી, તેણે તેલેસ્યા સિદ્ધ કરી.
આ અરસામાં જ તેને પાર્શ્વનાથની પરંપરાના શાન, કલિંદ, કર્ણિકાર, અછિદ્ર, અગ્નિવેશ્યાયન અને ગોમાયુપુત્ર નામના છ જૈન સાધુઓ મળ્યા. તેમને જૈન ધર્મના પ્રાચીનમાં પ્રાચીન ગણાતા પૂવગ્રંથો તથા તેમાં વર્ણવેલી નિમિત્તાદિ વિદ્યાઓનું જ્ઞાન હતું. ગોશાલકે તેમની પાસેથી તે બધી વિદ્યાઓ પણ પ્રાપ્ત કરી લીધી. હવે તે લાભ - અલાભ, સુખ- દુઃખ, જીવિત – અને મરણનું ભવિષ્ય ભાખી શકે તેવો શક્તિમાન થયે, અને જિન, અહંત, કેવલી અને સર્વજ્ઞ તરીકે સંમાન પામત તે નગરમાં જ હાલાહલા નામે તવંગર તથા શ્રદ્ધાળુ કુંભારણના હાટમાં રહેવા લાગે.
છ વર્ષના લાંબા સહવાસ બાદ ગોશાલક આ રીતે મહાવીરથી છૂટો પડ્યો. કથાકારે એ છ વર્ષ દરમ્યાન ગોશાલકના અટકચાળા સ્વભાવના તેમ જ તેના આખાબેલાપણાના તથા તેને પરિણામે લોકોને હાથે તેને થતી મારપીટના કેટલાય પ્રસંગે ફ્ટથી વેર્યા છે. એ બધી કથાઓ તે સ્વરૂપે જ સાચી હોય તે પણ, આપણને તેમની સાથે કશી નિસબત નથી; કારણ કે, મહાવીરના ચરિત્રનું ઘડતર સમજવામાં ગોશાલકના જીવનના તે દુષ્કસંગે આપણને કઈ રીતે ઉપયેગી થતા નથી; તેમ જ તેમનું પારાયણ કરવાથી આપણને પણ બીજે કશે લાભ થાય તેમ નથી. એટલે આપણે તે બધા પ્રસંગે જતા કર્યા છે.
આ જગાએથી છૂટા પડેલા મહાવીર અને ગોશાલકને ફરી ભેટો થાય છે ૧૬ વર્ષ બાદ શ્રાવસ્તીમાં. તે વર્ષો દરમ્યાન ગોશાલકે પોતાને આજીવિક સંપ્રદાય સ્થાપી દીધો હોય છે; તેમજ જન કથાકારને અટકચાળો ગોશાલક મટીને હવે તે તે બૌદ્ધ પ્રતિસ્પર્ધાઓમાં પણ મહાવીર જેવાં જ “સંઘી, ગણી,
