________________
૧૨
શ્રી મહાવીર કથા મહાવીરે વસને સદંતર ત્યાગ જ કરેલો. કારણ કે તેઓ જણાવે છે કે, તેમણે પિતે તો વસ્ત્ર ધારણ નહોતું કર્યું, પરંતુ છેકે પોતાની મેળે તેમના સમા ઉપર એક દેવદુષ્ય વચ નાખ્યું હતું. જો કે, એવું એક વજ પણુ મહાવીર સ્વામીએ કાયમ રાખ્યું હતું એવું તે તેઓ પણ નથી કહી શક્તા. કારણ કે, રસ્તામાં જ તેમના પિતાને મિત્ર સેમ નામને એક વૃદ્ધ બહાણ આવ્યો અને ક ના લાગ્યો કે, “હું જન્મથી જ મહા દરિદ્રી છું, અને બીજાઓ પાસે યાચના કરતો અહર્નિશ ગામ-પરગામ ભટક્યા કરું છું. તમે જ્યારે સાંવત્સરિક દાનથી અનેક લોકોનું દારિદ્ર ટાળી દીધું, ત્યારે હું મારી ધનની આશાથી બહારગામ જ ભટકથા કરતું હતું. તેથી તે વાતની મને શી ખબર પડી નહીં. જ્યારે હું ખાલી હાથે પાછો ફર્યો ત્યારે મારી બ્રહાણએ મારે તિરસ્કાર કરી, મને તમે હજુ પણ કાંઈક આપશે એવી આશાએ અહી મોકલ્યો છે.” મહાવીરે કહ્યું, હવે તે હું નિષ્કિચન થયો છું, પરંતુ મારા ખભા ઉપર જે આ કીમતી વસ્ત્ર છે, તેનો અધ ભાગ તું લઈ જા. બ્રાહ્મણ તે વચનો અધ ભાગ લઈ હર્ષિત ચિત્તે પાછો ફર્યો અને ડેલી બાજુએ દલી બંધાવવા માટે તૈણનાર પાસે છે. તુણુનારે તેને પૂછયું, કે, આવું અમૂલ્ય અધ વસ્ત્ર તને ક્યાંથી મળ્યું ? ત્યારે માહ્મણે તેને સાચી વાત કહી સંભળાવી. તે ઉપરથી તૂણનારે તે બ્રાહ્મણને સૂચવ્યું કે, તું શીધ્ર તેમની પાછળ ૫છે જ. કારણકે ફરતાં ફરતાં મહાવીરનું બાકીનું અધ વસ્ત્ર કાંટા વગેરેમાં ભરાઈને પડી જશે, પછી તે નિ:સ્પૃહ મુનિ તેને લેશ રહેશે નહીં. એટલે હું તેને લઈને આવતા રહેજે. પછી તેના બે ભાગ ને હું તેને આખું કરી આપીશ, તો તેનું મૂલ્ય લાખાથી ઉપજશે. તે ધન આપણે બે અર્ધોધ વહેંચી લઈશું. બ્રાહાણુ તે ઉપરથી પાછો જઈ મહાવીરની પાછળ પાછળ ફરવા લાગ્યો. તેર માસે તે અર્ધ વસ્ત્ર એક નદીકિનારે કાંટા સાથે ભાઈ ગયું મહાવીર તે તેના તરફ એક નજરમાત્ર કરી આગળ ચાલ્યા ગયા. પેલે બ્રાહ્મણ પછી તે વસ્ત્ર લઈ પાછો આવ્યો.
