________________
-
-
જેને સબધી સામાન્ય જ્ઞાન મેળવવાનું ચાલુ રાખું છું ૭૧' સાવચેતી વગર જ. લેકોએ અમુક સાધુ કે રાજદ્વારી પુરૂષ કે નેતાની જયપોકારી એટલે હમેય તે ધ્વનિમાં સાદ પૂરશે – હમારા તે અનુમોદન વડે જ હમારું અને લેકનું ભયંકર અહિત થવાનું છે એવા કાંઈ પણ ખ્યાલ વગર જ. લેક
ઇને પૈસા આપે છે એ જોઈ હમે પણ આપવા લાગશે અને કોઈ ફંડ ઉઘરાવનારને ચોર કહે છે તે તમે પણ ચોર કહેવા લાગી પડશે,-એથી બદમાસને ઉત્તેજન અને સર્જનને અન્યાય અને તેથી આખરે સમાજને જ હાનિ થાય છે એવા કાંઈપણ વિચાર વગર જ. લોકો તપ કરે છે એ જોઈ હમે પણ તપ કરવા લાગશે-તપની જરૂર હમને છે કે નહિ અને હવે તે કેટલી હદના તપની એ બાબતના કશાય વિચાર વગર જ. આમ હમારી સઘળી પ્રવૃતિ પ્રેરિત ગતિ રૂપે જ છે. જનતાનું આ જ સ્વરૂપ છે. એ પ્રેરિત ગતિ’ રૂ૫ નિર્બળતાને વટાવી જઇ હમે હારે પ્રશ્ન કરતા થાઓ કે મહારે શા માટે અમુક કામ કરવું? મહારે શા માટે અમુક કામ કરતાં અટકવું ? “લેકે કોણ ? હું કેણ હું આજસુધી મનુષ્ય હોવા છતાં ગાડર જેવું વર્તન કેમ કરવા પાઓમહારું ધ્યેય શું? કશા પણ શ્રેય વગર મહારી મર્યાદિત શકિતઓ ખર્ચી નાખવાનું મહને પાલવું કેમ? કાઈ “મદારી ના વાનર’ થવું મહને-મનુષ્યને–પાલવી શકે જ કેમ? મારા જીવન રૂપી પુંજીપર. સત્તા મહારી હૉય કે બીજાઓની ? એક નહાનીસી માંખી પણ હારે હેને સુંદર ઘરમાં લઈ જઈ રક્ષણ આપવાની મીઠ્ઠી લાલચ બતાવતો કળીઓ આમ છે લ્હારે સાવધાન બને છે અને “ના, હમારી મહેરબાની !” એમ કહેવાની હિમત ધરી શકે છે, એટલી ય “સાવધાની ના કહેવાની એટલી ય હિમ્મત– શું હું મનુષ્યમાં નથી? હું કેણુ હારે ? મહારૂં દશેય શું?
