________________
--
---
જૈિન શાસનનું સ્થાન અને અર્થ મહને “જડે છે ? ૧૬૭ પામ્યું છે, પણ દયેય? જાણતા ન હોવાથી માર્ગ સૂઝતું નથી. અમારો ધર્મ શું છે એ જ અમારા ભણેલા કે અભણ કોઈને ખબર નથી. અભણ વર્ગ જાણે છે કે જૈનધર્મની, વાતે બીજા જન્મ માટે કામની છે અને બીજા જન્મમાં સે સના કર્મ મુજબ બન્યા કરશે તેમાં આપણે શું કરી શકીએ? આપણે તો દેવદર્શન, સાધુદર્શન અને બહુ તે એકાદ સામાયિક -પ્રતિક્રમણ–ઉપવાસ કે પાંચ–પચીસ રૂપિયા ખર્ચ જીવો છેડાવવા જેટલું કરીને આપણું ઘર પકડી બેસી રહીએ તે બસ સ્વર્ગ મળી જ ચૂક્યું છે. ભણેલે વર્ગ વિચારે છે કે આખે. ધર્મ જ હઅગ છે ત્યહાં ફેગટને આપણે સમય અને શક્તિ અને નાણાંનો વ્યય શા માટે કરી નાખે ? હમ્બગ કરનારા લેકેમાંથી તે તક મળ્યે કાઈ પ્રાપ્તિ કરી લેવી એ બુદ્ધિમત્તા છે! આ બન્ને વર્ગની ખરી વસ્તુસ્થિતિ છે, જો કે ખરું મોઢામોઢ કહેવાની હિમ્મત કઈમાં નથી. ગમે તેમ હો, પણ આ સ્થિતિ એટલું તો ચોક્કસ બતાવે છે કે સમાજ પાસે
જોય જ નથી, જે નામથી હેમનો વ્યાપાર ચાલે છે તે નામનું ખરું સ્વરૂપ જ તેઓના જાણવામાં નથી અને તેથી તે નામ પર આફરીનપણું–અંદરનો ઉમળકે–અંદરની શ્રદ્ધા હાઈ - શકે જ નહિ. અવારનવાર કોઈ સાધુ કે કઈ શ્રાવક કૂદકા મારીને, લાંબા હાથે કરીને, ઘેઘર બેસી જાય એવા બરાડા પાડીને, લેકને સામાજિક સ્થિતિનું ભયંકર ચિત્ર આપી ઉશ્કેરે છે અને “પપકાર” તથા “ધર્મ” એવા શબ્દ માટે પ્રાણ આપવાની પિકળ ઉશ્કેરણુઓ કરે છે તેટલો વખત “હોળીના ઘેરૈયા” માફક લેકે કૂદાકૂદ કરવા લાગી પડે છે અને ઘડી પછી બધુ શાંત થઈ જાય છે–તાજીયા ઠરી જાય છે! વર વગરની જાન એવી જ હોય ને ક્યા અને કેવા ધર્મ માટે કાંઈ કરવાનું છે તે સ્થમજ્યા વગર અંદરની ધખશ હાથી ઉપજે ?
