________________
વર્તમાન દીક્ષા અને દીક્ષિત
૨૦૩ ની અનિવાર્યતાઓ છે. હમારે માત્ર એના, ડખથી અસરથી–લડીને જય મેળવવાનો છે, અને એ કર્યા વગર તો. હમને ચાલી જ શકશે નહિ, ભલે પછી હમે આસ્તિક હો વા નાસ્તિક, જડવાદી હો વા ચેતનવાદી.”
“મહને જેવા દે, મિ. શા ! પહેલાં. હું શાસનનું ગમે તે ચાય તેથી બેદરકાર હતો એટલું જ નહિ પણ શાસનના ભેગે પણ મારું તાત્કાલિક હિત સધાય તેમ હોય તો તે ય કરી લેતા. એ વખતે હું “જનતાની પ્રકૃતિ ધરાવતા હતા. એ ગુરૂત્વાર્ષણ હામે યુદ્ધ કરવાની મહારામાં તાકાદ નહતી. આપના સંગથી એ યુદ્ધની તાકાદ મહારામાં પ્રકટી. હવે હું મહારા તાત્કાલિક હિતના ગુરૂત્વાકર્ષણ હામે લડીને પણ સમાજહિતનું કાર્ય કરવા તૈયાર થયો છું. મુઠ્ઠીભર સાધુઓ –જેમની પાસે ગુમાવવાનું કાંઈ જ નથી તેઓ–આખી કેમનો નાશ કરી રહ્યા છે–exploitation કરી રહ્યા છે તે જોયા કરવું. એ હવે મને શરમભર્યું લાગે છે. સાધુઓ, અહીડાય કે ખુદ લેકે પણ અહીડાય હેની દરકાર ન કરતાં મહારે આ બદી હામે યુદ્ધ કરવું જ જોઈએ એવી વૃત્તિ જાગી છે. એ યુદ્ધ જરૂર મહને પણ આઘાત તે ઉપજાવશે જ, પણ તે ડખ - સહી લેવા હું પ્રયત્ન કરીશ. એ મહારે “તપ” થશે. એવા. અનેક તપોથી જ અંતઃકરણનાં ચારે અગ શુદ્ધ અને શક્તિમાન થશે.”
હવે કાંઈક હમજ્યા! હમે જે પ્રવૃત્તિ કરવા માંગે છે તે લેપર પરોપકાર કરવા ખાતર નહિ, પણ પિતાના વિકાસ ખાતર, પિતાના જ અને સાચા સ્વાર્થ ખાતર, આ જીવનના સ્વાર્થ ખાતર. એટલે શ્રદ્ધી ચૂક્યા છે તે ત્યલડવાનો પણ હક્ક છે અને લડાઈથી દૂર રહેવાને પણ
