________________
૨૨૪
જૈન દીક્ષા
અદા કરે
.
ૐ
ગમે તેટલી બૈરીએ પરણે, શ્રીમ'ત વળી ઉપરથી રખાત પણ રાખે, અને ગરીબ તેમજ શ્રીમત લગ્નના હક્ક નિર કુશપણે. આ શ્વાનજીવન નહિ. તા ખીજું શું? ખીજી તરફ સાધુએ ફરજ્યાત જીવનપર્યંતનું બ્રહ્મ સેવવુ એ બીજા extremeનું વર્ઝન. અન્નેનાં નુકસાન અમે પ્રત્યક્ષ જોઈએ છીએ છતાં ય ‘ લગ્નના હકક ' અને ‘ સાધુપણાની પવિત્રતા ' એ શબ્દ અમારા મ્હાંમાંથી સૂકાતા નથી,-એટલે સુધી કે વ્હારે સાધુવમાં આ ક્રાત નિયમનું re-action જોરથી ફાટી નીકળ્યું. અને તેથી Semi-Sadhuhood જેવા યતિ વર્ષાં સ્થાપવાની જરૂર પડી હારે પણજો કેનાણાં રાખવાની એને છૂટ આપી પણ—લગ્નની તેા મના જ રાખી. પરિણામે એ વ માં સૌથી વધુ ભ્રષ્ટતા પ્રકટી નીકળી, એક માણસ પર બહારથી નિયમ લાધી શકાય, પણ ચમ ન લાધી શકાય, તે તેા તે પાતે જ પાતામાં ઉત્પન્ન કરી શકે. એ માટે તા જ્ઞાનબળ જોઇએ, સંસારની દરેક ઘટના અને ચીનનું પૃથક્કરણ કરવાની અને પૃથક્કરણ દ્વારા ચીજ કે ઘટનાની મેાહકતાને અદૃશ્ય કરવાનું ખળ જોઈએ, એક સ્ત્રી દશ તાલા સુવર્ણ લઈને એક સેાની પાસે ગઇ અને કહ્યું કે વધારેમાં વધારે મજુરી લઇને પણ સુંદરમાં સુંદર હાર કરી આપ. તેણે તેમ કર્યુ અને સા રૂપિયા મજુરી લીધી. સ્ત્રી તે હારપર માફીન થઇ. હેને તે ઘડી પણ છેડતી નહિ. એક દિવસ એવા આભ્યા કે ન્દ્વારે નાણાંભીડને લીધે હાર વેચવા શાહુકારના ઘેર જવું પડયું. શાહુકારે દ્વારને કાંટામાં મૂકી જોખી સુત્રણ્ની કિમત આપી. શાહુકારની દૃષ્ટિએ તે હાર નહિ પણ સુવણ માત્ર હતુ. એવી રીતે તમામ ચીજો, ઘટનાએ, ક્રિયા, વિચાર અને શબ્દોના અસરકારક બાહ્ય --ભાગને છેડી મૂળ વસ્તુની જ કિંમત આંકવાની ટેવ બુદ્ધિને પડી જાય–અર્થાત્ જ્ઞાન અને યમ બન્નેનેા સચેાગ થાયત્હારે
-
