________________
૧૯૬;
!
છે .
જેન દીક્ષા પડે છે કેપ્ટન બહાર આવી જુએ છે અને સૂતેલાઓને જગાડી વ્યાખ્યાન'* ફરમાવે છે. દેવતાના વલભો! નિદ્રા છોડે, જાગ્રત થાઓ અને કમર કસો ! આપણા આ ભવ્યા મહેલની દિવાલ તૂટવા લાગી છે. સદ્દભાગ્યે, દેવની કૃપાથી, હજી એક ગાબડું પડી રહી ગઈ છે. દેડે, જલદી કરે અને એ ગાબડું પૂરી એ પર લાસ્ટર કરો. જીર્ણોદ્ધારનું ફળ તીર્થકરગોત્ર છે અને સેકડે પહો કામે લાગી જાય છે,–જહારે હજારે હજી અંદર પિયા જ રહે છે. પેલું હામેથી મેજેસ્ટિક ચાલથી ચાલતુ કોણ આવે છે ? એ જ હમારા લંડ મહાવીર ! એમનાં નેત્રમાની વિજળી એક સેકંડમાત્રમાં કેપ્ટન કેશરીસિંહના ચહેરાને વીધી એમની અંદરની મશિનરીઅંતકરણની શક્તિઓ–તપાસી લે છે. બીજી સેકંડ અને તે સર્ચ લાઇટ મહેલની દિવાલ પર પડે છે અને હેને પાયે જોઈ લે છે.' કેપ્ટનને ઉભો જ રહેવા દઈ તે લેકે તરફ ધસે છે અને સૂર્યના , રૂઆબથી કહે છે: “બસ કરે હમારી આ ધમાલથી ! એકદમ બસ કરો! પંદર મિનિટ વધુ ને હમે બધા અંદર પોઢેલાએ તે સહિત–આ messive (જબરજસ્ત). દિવાલ તળે ચગદાઈ , મરશો. એનો પાયો ભેજ અને ઉધાઈઓથી છેક જ ખવાઈ ગયો છે. વ્યાખ્યાન કરવા-સાંભળવા કે થીગડું દેવા પંદર મિનિટ ભશે તો બુરી રીતે મરશે. સૂતેલાઓને પગ ઘસડી બહાર ફેંકે અને બધા મેદાનમાં ઉભા રહી સહીસલામત છેટેથી મકાનને જમીનદોસ્ત કરે ! દમ ખાવા જેટલો પણ વિલંબ ગુન્હો ગણાશે !”...ઑર્ડ મહાવીરના પ્રતાપ આગળ પ્ટન કેશરીસિંહ અવાક્ થાય છે અને સપાહા અને કારકુને
| વ્યાખ્યાન-ભાષણ, Sermon. રમ અનુભવને પૂલ, રૂપમાં લાવી શ્રેતાના માનસને સ્પશી શકે એટલી હદ સુધી વિસ્તારીને બાલવું તે.
'
