________________
--
-
-
-
---------
જેને સબંધી સામાન્ય જ્ઞાન મેળવવાનું ચાલુ રાખુ છું ૮૭ ગાવા માટે પંડિતો પાસેથી અનેક અલંકાર ગોખી રાખે ! 'બન્નેને પોતપોતાના ઈષ્ટ “નફ” મળી રહે, શ્રાવકના હિસાબે તેમજ જોખમે. -
હું—પણ એ સેદે બન્નેને સરખા લાભ આપનારે ન થે ગૃહસ્થને ફક્ત “પ્રતિષ્ઠા” લાભ જ થયે, સાધુને તે લાભ ઉપરાંત એનાં ઈચ્છિત કાર્યો પાછળ ધનવ્યયને લાભ થયે હમે તે કહી ગયા હતા કે હમારે સમાજ વણિકનોદુકાનદારોને–ShopKeepers ને છે; દુકાનેદારી એવી કાચી ન હોય કે ૧૦૦ રૂપિયાની ચીજ માટે ૨૦૦ રૂપિયા આપી બેસે !
: મિ. પાતક–ખરું, પણ પ્રતિષ્ઠા બીજે લાભોને પણ, આસ્તે આસ્તે ખેંચી લાવે જ, ધારે કે હું પ્રતિષ્ઠા પામેલ માણસ છું. કેમ ફડોનાં નાણુ મહારા ઘેર જ જમા રહેશે. એચાર વર્ષ હેતે હિસાબ બરાબર બહાર પાડતે રહુ અને પછી લેકને ફંડનું વિસ્મરણ થવી દીધા બાદ–૪–૧૦ વર્ષ બાદ-આખ્ખી ય રકમ કે એનો અમુક ભાગ હુ હજમ કરું તો કેણ પૂછનાર છે? હજમ કરવા જેટલે હું પતિત ન હોઉં તો એ રકમનો ઉપયોગ હારા વ્યાપારમા કરી એનો નકે મહારા ઘરમાં મૂકું હેમાં મુશ્કેલી શું હોય ? અને ન આપવાને બદલે હારે વ્યાપાર સઘળી મૂડી લૂંટનારે થઈ પડે તે આપવું છે શું ન લેવું છે શું? હું વધારે સારે શાહુકાર હોઉ તો ફંડનું ત્રણ ટકા વ્યાજ. આપુ અને બાર કે ચોવીશ ટકા વ્યાજ ઉપજોવું એમા કેણવા કરનાર ? ન્હાના ગામડાના લોકે અને ખાસ કરીને વિધવાઓ તે પોતાની મુડી મહારા જેવા પ્રતિષ્ઠિત ના ઘેર જ મૂકે
