________________
જેનો સંબધી સામાન્ય જ્ઞાન મેળવવાનું ચાલુ રાખું છું " ૧૧૩ જ લખીશ, કેાઈ મિટિંગમાં કે કોઈ સાધુ પાસે જવાની રૂચિ - નહિ હોય તે પણ કોઈ પૂછશે - હારે ખરું કહેવાની કે મૈન સેવવાની હિમતમાં રહેલા જોખમને લીધે કહીશ કે હું જરૂર આવીશ અગર આવવાને ચોક્કસ ઈરાદો રાખું છુ આ બધી માયાજાળ . વ્યક્તિગત સ્વત ત્રતા લૂંટનારાં સામાજિક અને ધાર્મિક બંધારણનું જ પરિણામ નહિ તે બીજુ શું છે ? અમારા શબદ પર–વચન પંર–કરાર પર–કબુલાત પર–સેગડ પર વિશ્વાસ ન જ મુકી શકાય એમ-અમે પિતે શબ્દ બોલતી વખતે જ જાણતા હોઈએ છીએ. અમારી મિત્રતા અર્થ વગરની (without sense)—–ક્વચિત દગાના આશયવાળી—છે. અમારી શSતા પાયા વગરની, કવચિત્ પ્રેરિત, ક્વચિત કલ્પિત અને એકે પક્ષનો સ્વાર્થ સાધી ન શકે એવા પ્રકારની છે. અમારી પ્રવૃત્તિ આશય વગરની, યેજના વગરની, પલટાતા સંજોગોને પહોંચી વળવા માટે કરવા જરૂરના પલટા વગરની, નિશ્ચય બળ (determination) વગરની અને સમય તથા શક્તિ આદિ સાધનની કરકસર વગરની હોય છે અમારી એકાંત. એકાતવગરની, શાન્તિવગરની,. પ્રમત્ત દશાવાળી, આર્ત-રૌદ્ર ધ્યાનની ધાધળ વાળી હોય છે. અમારો આરામ (re-creation) Creative power પાછી મેળવવાને બદલે છતી શક્તિનું છેલ્લું પરમાણુ ગુમાવનાર હોય છે. અમારું બેલડું લખવુ અમારા ઈરાદા પ્રગટ કરનારું નહિ પણ ઈરાદા છૂપાવનારૂ હોય છે. અમારું વાચન પ્રકાશ અને શક્તિ મેળવવા માટેનુ નહિ પણ કઈ ક્ષણિક વૃત્તિને તૃપ્ત કરવા માટેનું કે અમારી ભાષાને એપ ચડાવતાં શિખવા માટેનું હોય છે. અમારી ભક્તિ પ્રાયઃ દભરૂપ, કવચિત અંધશ્રદ્ધાપ્રેરિત, કવચિત કેઈ તાત્કાલિક અસરના ક્ષણિક રંગરૂપ, જરા પણ ઉંડાણું વગરની, વગર ઈરાદાઓ - પણ ભક્તિપાત્રને કલકિત કરનારી અને અમને પિતાને સદા
8.
