________________
જૈન શાસન ’તુ સ્થાન અને અર્થ હુને જડે' છે
-૧૩૧
ભાન પાતામાં પ્રગટયા સિવાય—એ ચેાગ્યતા પેાતામા પાતે ઉપજાવ્યા સિવાય શ્રાવક યા શિષ્ય ધડવાની જોખમદારી લેવાના માહથી તેણે બચતા રહેવું જોઇએ .. આઠમું, ‘શ્રાવક’ને ‘વ્યક્તિ’ બનાવી આપ્યા પછી તેણે હેને પેાતાથી મુક્ત કરવા જોઇએ અથાત્ સાધુએ શિષ્યને સ્વતંત્ર રહેવા દેવા જોઇએ, બલ્કે એ સજોગમાં શિષ્ય વ્યક્તિ' બનેલા હાઇ સ્વભાવતઃ સ્વતંત્ર જ - અની ચૂકયા હૈાવા જોઇએ .. નવમું, ‘જનતા’, ‘શ્રાવક’ અને ‘સાધુ’ એ ત્રણે શબ્દો ગુણસૂચક છે, જાતિસૂચક નહિ, અને એકબીજાની અપેક્ષાએ જ અસ્તિત્વ ધરાવે છે. જનતાની અપેક્ષાએ શ્રાવક છે, અને શ્રાવકની અપેક્ષાએ સાધુ છેઃ બાકી વસ્તુતઃ જનતા, શ્રાવક અને સાધુ તમામ ‘મનુષ્યા' છે અને મનુષ્યસમાજથી મહાર છે નહિ તેમજ પાતાને ગણી શકે નહિ ' તફાવત ગુતિના છેઃ જનતા ગુલામમાનસ ( slavish mentality ) ધરાવે છે અને તેથી ગુલામજીવન ગુજારે છે, સાધુ સ્વતંત્ર માનસ ધરાવે છે અને શાહીવન ગુજારે છે, અને શ્રાવક ગુલામી ઋનમાંથી છૂટી શાહીજીવનની જીત કરવા નીકળેલા પથિક છે,−તે હજી જૈન ’ નથી, ભાવી જૈન છે... દશમું, ‘જનતા’ એ તે સામાન્ય ગણુ છે કે જેનામાં હજી જીવનના ૩ ખ પામવા છતાં ય ડંખનુ ભાન નથી ઉગ્યું અને છૂટકારાની ઇચ્છા ય નથી જાગી ‘શ્રાવક’તે છે કે જેનામાં છૂટકારાની ઇચ્છા જાગી ચૂકી છે, કાઈએ નાખેલાં કે અનાયાસ આવેલાં બધના સ્ટામે ‘અળવા' (rebellion) જેનામાં જાગી ચૂક્યા છે અને હવે તે પેાતાની પસંદગીથી કાઇની તામેદારીમાં જઇ ત્યેની સહાયથી તે બધના - તેાડવા તલપી રહ્યો છે અને સાધુ તે છે કે જે ‘બળવા’ખારને આશ્રય આપવા સદા તત્પર અને ખુશી છે તથા શક્તિમાન છે, * બળવાખાર 'ને ‘ પ્રેરિત ગતિ માંથી મુક્ત કરી ગતિ 'માં
ય
'
