Dharmanubandhi Vishva Darshan Pustak 02 Anubandh Vichardhara

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Saitya Prakashan Mandir

Page 38

તેમને અહિંસાની વાત સમજાવવા જવું કે નહી? પણ સાચું કહું તે પ્રારંભમાં મનમાં ડર હતો કે કોઇ છરી હુલાવી દેશે તો? સાથીઓ તરફથી પણ એજ અંદેશ સેવા હતા. કોઈકે કહ્યું કે “લત્તા નક્કી કરી લે પછી જા.”
“સાધુઓને વળી શું લત્તા નકકી કરવાના હેય ?” મનમાં વિચાર્યું. પણ, એક વિચાર આવ્યો કે જે લત્તાઓ હુલ્લડ ગ્રસ્ત છે ત્યાં જ જવું જોઈએ ને? જેમ ભગવાન મહાવીરે અભિગ્રહ કર્યો, ત્યારે ચંદનબાળા જેવા પાત્ર ને ગોતવા તેમને જવું પડ્યું ને? એવી જ રીતે હું લત્તાને અભિગ્રહ કરી ઉપડ્યો. મનને મજબૂત કર્યું કે છરીને ઘા પડે તો તે પણ સહી લે. પણ સાથીઓને સમજાવવા રહ્યા. એક દલીલ એ આવી કે આપણે કાનૂન ભંગમાં માનતા નથી માટે કરફ્યુ વખતે ફરવા માટેની પરમીટ લઈ લેવી જોઈએ. પ્રિય છોટુભાઈ સાથે થયા કે તેમને એકલાને ન છેડાય. અમે સીધા કલેકટરની ઓફિસે ગયા. મેં કહ્યું: “લા પરમીટ ! "
કલેકટર બિચારા મુંઝાયા કે આ વળી કોણ છે? શાંતિ સમિતિના સભ્ય પણ નથી. તે પરમીટ કઈ રીતે આપીએ ? સગવશ ત્યાં જ શાંતિ સમિતિની બેઠક ચાલતી હતી. તેમાં મોરારજીભાઈ પણ હતા. તેમણે બધું પૂછયા પછી, કલેકટરને કહી મને પરમીટ અપાવી. તેમણે મને કહ્યું: “શાંતિ સમિતિ ને સંબોધીને કંઈક કહે...પછી જાઓ!” મેં તેમને સંબોધીને કંઈક કહ્યું. પછી ત્યાંથી લતે લતે ફરવા લાગ્યો. શાંતિ સમિતિને સંબંધિત હતો ત્યારે મારા મનમાં ભયને અ૮૫ સંચાર હતો પણ તે મન મકકમ થતાં પાછળથી ચાલ્યો ગયો. આમ પ્રાણ છોડવાની જે બીક હતી તે નીકળી ગઈ. પરિગ્રહ છોડવાની બીક તો પહેલાંથી જ હતી નહીં. પ્રતિષ્ઠા છેડવાને પ્રશ્ન આવીને ઊભો રહ્યો. માણસ માટે પરિગ્રહ અને પ્રાણ પ્રતિષ્ઠા માટે છોડવા સરળ છે, પણ પ્રતિષ્ઠા છોડી શકાતી નથી. મારા ઉપર વ્યક્તિગત આક્ષેપ થવા લાગ્યા આ તો રાજકરણની વાત કહે છે. એમાં ધર્મની વાત કયાં છે ?