Dharmanubandhi Vishva Darshan Pustak 02 Anubandh Vichardhara

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Saitya Prakashan Mandir

Page 172

ઓડ કુટુંબ રહેતું ત્યાં એક વખત વિશ્વવાસલ્ય ચિંતક વર્ગ રાખેલ તેમાં રવિશંકર મહારાજ પણ આવેલા. તે વખતે વર્ગના સભ્યો તે એડને ત્યાં નાસ્તો લેવા ગયેલા. તે એડની સ્ત્રી અને પગે લંગડી હતી. મહારાજે એડને પૂછ્યું : “શાથી લંગડા થયા? તમે એવી લંગડીબાઈને શું કામ પરા?” ઓડ કહે: “મહારાજ ! હું જાણીને પરણ્યો છું. નાનપણથી એ લંગડી હતી. એ બીચારીને કણ પરણત ?”
આનું નામ પ્રેમલગ્ન. સ્ત્રી પુરુષને ઉપયોગી થાય અને પુરુષ સ્ત્રીને ઉપયોગી થાય ત્યાં જ ખરે પ્રેમ થાય. આજે મોટા ભાગે થતાં આંતર્જાતીય લગ્નો પાછળ રૂ૫, ધન, વિકાર કે કોઈ પણ પ્રકારની લાલસા વધારે જોવામાં આવે છે. એક જૈનના મુસ્લિમ કન્યા સાથે લગ્ન થયા. સંતાનના નામ પાડવાની વાત આવી ત્યારે મને પૂછતાં મેં કહ્યું “કોઈ ઈસ્લામી નામ આપ તે સારું, આત્મીયતા વધશે.” સદ્દભાગ્યે સંત વિનોબાજીએ પણ એ વાતને ટેકો આપે.
એક જૈન આગેવાનની દીકરી ખ્રિસ્તીને પરણી. સમાજમાં ધડાકો થયા. પણ, જે એ ખ્રિસ્તીને સાચા જૈન બનાવવામાં આવે તો તેથી સમાજને ફાયદો જ થાય. “તારા સંગને રંગ ન લાગે તે તું વૈષ્ણવ કાચ”
હિંદુ ધર્મમાં એટલી ઉદારતા હય, સામા માણસને પચાવવાની તાકાત હોય તો સામે માણસ ધર્મિષ્ઠ કેમ ના બને ? માંસાહાર કેમ ન છેડે? કુવ્યસને કેમ ન છોડે? અકબરે હિંદુધર્મ સ્વીકાર્યો કારણ કે તેને સારે સંગ મળ્યો. તે આવાં તત્તે ગામડામાં તરત ઉપસી આવે તેવું તેનું ખેડાણ છે. માત્ર તેને સારો વળાંક મળ જઈએ. જનમુસ્લિમ લગ્ન વખતે સૌભાગ્યમલજી મહારાજ તે ગામ ગયા અને તે વખતે સમાજે તે કુટુંબને અપનાવી લીધું.
રૂ૫, ધન કે બીજી લાલસાના કારણે આવાં લગ્ન થયાં હોય તે તેને મહત્વ ઓછું અપાવવું જોઇએ અને વાતાવરણ એવું સર્જવું