Dharmanubandhi Vishva Darshan Pustak 02 Anubandh Vichardhara

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Saitya Prakashan Mandir

Page 276

વૃદ્ધિ કરનારી એ શક્તિને આપણે એ રૂપે ઓળખીએ છીએ [ આ અંગે વધુ જાણવા માટે શિબિર પ્રવચન પુસ્તક-૧ જુએ.] જીવન અને જગતનો તે એક મહાનિયમ પણ છે. ચારેબાજુ અંધકાર છવાયો હોય તેવા સમયે વિધવત્સલ વ્યક્તિ, પ્રકાશનું કિરણ જોઈ શકે છે, તેનું કારણ અવ્યક્તબળમાં અપાર શ્રદ્ધા છે.
મને પિતાને, સમૌન એકાંતવાસ વખતે અને જાત અનુભવેમાં તેની પ્રતીતિ થઈ છે. ધર્મદષ્ટિએ સમાજ રચનાનો પ્રયોગ કર્યા પછી તે મારી શ્રદ્ધા અનેક અનુભવોને અંતે વધી જ છે. ઘણા શ્રદ્ધાળુ લોકે જેને સાક્ષાત્કાર કહે, તે સાક્ષાત્કાર એ કદાચ ન હોય, પણ અવ્યક્ત “ મૈયા”ની અવ્યક્ત રીતે મદદ મળ્યાના સાક્ષાત્કાર રૂપે અનુભવો થયા છે.
ગાંધીજી એ અવ્યક્ત બળને “સત્ય” કહેતા. ધર્મની ભાષામાં રામ” કહેતા. તેના સાક્ષાતકાર રૂપે મદદ મળ્યાના ઘણા અનુભવે છે.
આ અનુભવે જુદી જુદી રીતે થાય એવો સંભવ છે. સંતબાલને એકરીતે, મુનિનમિચંદ્રજીને બીજી રીતે તે ગે પાલસ્વામીજીને ત્રીજી રીતે થઈ શકે. આમ જુદી જુદી રીતે અનુભવો થવાથી ગભરાઈ જઈને શ્રદ્ધા મૂકવાનું કોઈ કારણ નથી. તે માટે અપાર શ્રદ્ધા રાખીને અત સુધી અડગ રહેવું જોઈએ.
ભગવાન મહાવીરને તો અવ્યાબળ પ્રત્યેની શ્રદ્ધાના ઘણા અનુભવે થયા હતા તે વાત આપણે એક વખત તેમનો જવન પ્રસંગ વર્ણવતાં કહી ગયા છીએ.
બુદ્ધ ભગવાને ૬ વર્ષ લગી કઠોર તપ કર્યું. દેહદમન કર્યું અને તેમણે સ્વશરીરને હાડકાનું માળખું બનાવી મૂકયું. છતાં આવ્યા બળના સાક્ષાત્કારની એવી જ તાલાવેલી છે. અતૂટ શ્રદ્ધા સાથે તેઓ આગળને આગળ વધતા જઇ રહ્યા છે. જ્યાં સુધી સત્યનાં દર્શન ન થાય ત્યાં સુધી જંપતા નથી. એક વખત તેઓ ધ્યાનમાં બેઠા હોય છે કે તેમને સત્ય