Dharmanubandhi Vishva Darshan Pustak 02 Anubandh Vichardhara

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Saitya Prakashan Mandir

Page 151

૧૩૯
થયા છે. ગામડાનાં ખમીરમાં બાપુશાહી વણાઈ હતી. બાપુ સફેદ કપડાં પહેરીને ફરે. તેમનાં હાથા “કાટિયા વરણ” કહેવાય છે તેવા લોકો બને. આવા લોકોને પણ અમે ૫૦-૬૦ ની આજીવિકાઓ બાંધી આપી. સમાજમાં તેમને પ્રેમ અને સત્સંગ મળ્યા પ્રતિષ્ઠા મળી. આથી બાપુ કે ઠાકર ઢીલા પડ્યા. તેઓ પણ શ્રમજીવી બની ખેતી કરવા લાગ્યા. નાનાં અમલદારો ઢીલા પડ્યા. તેઓ પણ શ્રમજીવી બની ખેતી કરવા લાગ્યા. નાના અમલદારો પણ આવાં તત્ત્વોને જેરે લાંચ, જોહુકમી કરતા, તે પણ ઢીલા પડ્યા.
હમણ પત્ર આવે છે તેમાં લખે છે: “ગુંડાઓનું જોર હવે તૂટી જ ગયું છે. કારણ કે સમાજમાં જાગૃતિ આવી છે. આથી કાંતો તેમને સુધરવું પડશે અને કાં તો ભાગવું પડશે.” આમ સંગઠન સાચું હોય અને યોગ્ય માર્ગદર્શન મળે તો બધાં ગામડાંનું સંગઠન જગતભરમાં અનેખી ભાત પાડશે.” ચારેયને અનુબંધ :
પછીની પ્રશ્નાવલીમાં એ સાર નીકળ્યો : “આજે ચારેય અંગે અનુબંધ નથી. સંઘબળ વગર ભલભલા વ્યક્તિને ટકવું પણ દુર્લભ છે છતાં પ્રતિષ્ઠા, પ્રાણ અને પરિગ્રહને હોમનારાં સાધુઓ સંકટ સમયે ટકી શકે તે સમાજને અહિંસાની દિશામાં ઘણું આગળ વધવાનું નિમિત્ત ઊભું થઈ જાય.
એક સમાજ ન આવકારે તો બીજે સમાજ આવા સાધુસાધ્વીઓને મળી જ રહેવાને. ભગવાન મહાવીર તો ચાલી ચલાવીને અનાર્ય દેશમાં ગયા હતા. એમના અનુયાયીઓ પણ એજ ચીલે ચાલે તો ઘણું થઈ શકશે.