Dharmanubandhi Vishva Darshan Pustak 02 Anubandh Vichardhara

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Saitya Prakashan Mandir

Page 67

એવી રીતે એમના સંસાર પક્ષના જમાઈ જમાલિએ પણ ન સિદ્ધાંત સ્થાપિત કર્યો. તેમની સાથે પણ થોડાંક સાધુ-સાધ્વી થઈગયાં. એમાં ભગવાનની સંસાર પક્ષની દીકરી પ્રિયદર્શન-સાધ્વી પણ થઈ જમાલિને વિરોધ શબ્દ વાપરવા અંગે વહેવાર સંબંધમાં હતો. ભગવાન કહેતા કે કોઈ કામ શરૂ થયું તો તે “થયું” એમ કહી શકાય ત્યારે જમાલિ કહેતા કે એ પૂરું થાય ત્યારેજ થયું” કહેવું જોઈએ. - એકવાર તેમનાં પત્ની પ્રિયદર્શના સાધી ઢંક નામના એક કુંભારને ત્યાં જાય છે. તેની ધર્મશાળામાં ઉતરે છે. એ ઢાંક શ્રમણોપાસક પૂછે છે કે “તમે ભગવાન મહાવીરના મતને માને છે કે છૂટ્ટા પડ્યા છે ?”
પ્રિયદર્શના સાધ્વી (ભગવાન મહાવીરનાં પુત્રી) જમાલ ને પરણ્યાં અને અનુરાગના કારણે, જમાલિ સાથે દીક્ષા પણ લીધી. વિકાર તો ચાલ્યો ગયે પણ અનુરાગ રહી ગયો હતો. પિતા કરતાં પતિને અનુરાગ વધારે હેય.
ઢક કુંભારના પ્રત્યુત્તરમાં પ્રિયદર્શના કહે છેઃ “વણકર કપડું બનાવે છે. તે બની ગયા પછી જ કહેવાય ને કે કપડું બની ગયું છે? ભગવાન કહે છે કે જ્યારથી કપડું બને છે ત્યારથી બનીજ ગયું છે. એટલે જમાલિ મુનિ સાચા છે.”
ઢક કુભાર એક યુક્તિ કરે છે. ડાહ્યા માણસો વાતને સમજાવવા કંઈક યુક્તિ પણ કરે. એણે નીંભાડામાંથી એક તણખો કાઢી પ્રિયદર્શનાએ પછેડી કાઢી હતી ત્યાં મૂકી દીધો. પ્રિયદર્શનાએ બૂમ પાડી: “મારી પછેડી બળે છે. ”
એટલે ઢક કુંભારે કહ્યું: “શા માટે બૂમ પાડે છે? આખી બળે ત્યારે જ બળી ગણાય ને! હજુ તે છેડો જ બન્યું છે ને!”
સાધ્વી પ્રિયદર્શનાને ખ્યાલ આવ્યો કે ભગવાન નિશ્ચય અને વહેવારના મેળ રૂપે વાત કરે છે. તેણે કહ્યું: “તમારી વાત સાચી છે. થોડું બળ્યું એટલે વધારે બળી જવાનું –ભગવાનની આ વિશેષતા છે.”