________________
શરીરનાં મરણ વિષે જીવને ચેતવણી
(૧૭૪) સંગી હમારે ચલ ગયે, હમબી જાને હાર
કાગજ કછુ બાકી હથ, તાસે લાગી ખાર મારાં સગાં નેહિઓ જતાં રહ્યાં છે ને મને પણ જવું છે. પણ જન્માત્રિમાં લખ્યું છે કે દેડીક વાર બાકી છે, તેથી ઢીલ થાય છે.
(૧૭૫) કબીર ઘેડા જીવના, માંડા બહેત મંડાંન;
સબહિ છોડકે ચલ ગયે, રાજા રંક સુલતાન. ઓ કબીર! જ જીવવાનું છે ત્યારે આ બધે પસારે શા માટે માંડી બેઠો છે? રાજા, ફકીર કે બાદશાહ પિતાનું સર્વસ્વ છો ચાલ્યા ગયા છે.
(૧૭૬) કહે ચુનાવ મેડિયાં કરતે હા દેડ? ચિઠી આઈ રામકી, ગયે પલમે છોડ.
શા માટે મોટી મોટી હવેલીઓ બંધાવે છે, ને એટલી દેડાદોડી કરી રહ્યો છે? એક પળવારમાં ઈશ્વરી પેગામ આવ્યો તે એ બધું છોડીને તને તુરત ચાલતું થવું પડશે.
(૧૭૭), જીન ઘર નૈબત બાજતી, હેતે છબીશ રાગ
સે ઘરહિ ખાલી પડે, બેઠન લાગે કાગ. જે ઘરમાં નગારાં વાગતાં હતાં, ને છવ્વીસ જાતના રાગે ગવાતા હતા, . તે ઘરો પણ ખાલી પડયાં છે, અને ત્યાં હવે કાગડાએ આવી બેસવા લાગ્યા છે.
(૧૭૮) જન ઘર નૈબત બાજરી, મંગલ બધે દ્વાર
એક હરિકે નામ બિન, ગયા જનમ સબ હાર. જેનાં ઘરમાં નગારાં વાગતાં હતાં ને બારણે તોરણે બંધાતી હતી, ત્યારે જ્યાં બધો દુનિયવી ઠાઠ હતો, પણ જ્યાં પરમેશ્વરનું (એક) નામ લેવાતું ન હતું, તે ઘરનાં લેકે પિતાને જન્મ બરબાદ કરી ગયા છે.
