________________
મન ભલે વિચારે, તું બુરાં કાર્ય ના કર. ૧૩
(૪૨૯) મન મારી મેંદા કરું, તનકી પાડું ખાલી જીલ્પાકા ટુકડા કરૂં, જે હરિ બિન કાઢે સવાલ. કબીર કહે છે કે, મેં મારા મનને મારી મારી આટાની માફક મેં કર્યા છે અને શરીરની ચામડી કહાડ્યા કીધી, ને હરી શિવા ને બીજો કેઈ સવાલ કહાડે કે હું મારી જીભના ટુકડા કરી નાખત; સારાંશ કે, મેં મારી છે ઇન્દ્રિઓને દાબ દાબ કરી અટકાવ્યા કીધી, પરમાત્મા શિવાય બીજી કોઈ મોજ મજાહ ભેગવવા દીધી નહિ.
(૪૩૦) મન દિયા ઉને સબ દિયા, મનસિ ગેલ શરીર, તન મન કે ઉબરન ભયે, હરિકે દાસ કબીર.
જેણે મન આપ્યું, તેણે સર્વ કાંઈ આપ્યું, અને મન આપ્યું એટલે શરીર પણ આપ્યું, અર્થાત મનમાં બુરા વિચાર આવે તેને અટકાવ્યા નહિ, તો શરીર તે માફકજ કાર્ય કરવાનું; જે પોતાનું તન મન તે સાહેબને અર્પણ કરે, તે જેમ હું (કબીર) ઇશ્વરને દાસ બન્યો છું, તેમ તે માણસ પણ થશે, યાને જિંદગીનું સાર્થક કરી શકશે.
(૪૩૧) ને તન માંહિ મન ધરે, મન ધર નિર્મળ હોય; સાહેબ સાં સનમુખ રહે, તે ફિર બાળક હેય.
જે પિતાનાં મનને શરીરમાંજ જકડી રાખે, અને તેમ મનને જકડી, પવિત્ર કરે અને માલેકની મરજી મુજબજ તેને રાખે, તે માણસ પાછો બાળક જેવો નિર્દોષ થઈ જાય–અર્થાત–મનમાં બૂરા વિચારો આવવા ન દે અથવા આવે તેને મારી હઠાડી મનને રૂડા વિચારમાં જે કોઈ રોકે, તે માણસનું મન પવિત્ર થઇ ઇશ્વરી રેહમાં જાય, જેથી તે બાળક જેવા નિર્દોષ અને સુખી બની જાય.
