________________
જે
જેને સ્વભાવ, તેવું તે કાર્ય કરે.
૧૭૫
(૫૭૬). પ્રીત પુરાની ન હેત હય, જે ઉત્તમસે લગ
સે બરસ જલમે રહે, પથ્થરા ના છેડે અગ. ગમે એટલે લાંબે વખત પાણીમાં રહેવા છતાં, પથ્થરમાં રહેલા અગ્નિ સચવાઈ રહે છે અને ચકમક લગાડવાથી તુરતજ તે અગ્નિ પ્રગટ થઈ આવે છે તેમ, અસિલ માણસની દસ્તી, ગમે એટલા વખતને ગાળે જવા છતાં, તાજી ને તાજી રહે છે, યાને તેની પ્રીત ઓછી થતી નથી.
(૫૭૭). જૈસા અન્નજળ ખાઇયે, તે સાહિ મન હોય;
જૈસા પાની પિજીએ, તૈસી બની હેય. જે ખોરાક ખાઈએ તેવું આપણું મન થાય છે, ને જેવું પાનું પાયે, તેવી વાણી મેહડામાંથી નિકળે છે.
(૫૭૮) જેસા ઘટ તૈસા મતા, ઘટ ઘટ એર સવભાવ;
જા ઘટ હાર ન છત હય, તે ઘટ બ્રહ્મા સમાવ.
જેવું જેનું શરીર બન્યું હોય, તે તેને સ્વભાવ થાય છે, તેથી દરેક મનુષ્યને સ્વભાવ જુદા જુદા પ્રકાર હોય છે, પણ જેને હાર થઈ કે જીત એ ખ્યાલ હતો જ નથી એટલે જેને દુઃખની દલગીરી નહિ, તેમ સુખને હર્ષ નથી હતો અને જેનો સ્વભાવ બધીએ હાલતમાં એકસમાનજ શાંતીમાં રહે છે તે માણસમાં પરમાત્મા પ્રગટ થઈ રહેલે હેય છે.
(પ૭૯) સુનિયે ગુનકી બાતાં, અવગુણુ લિયે નાય; હિંસ ક્ષીર ચહત હય, નીર સે ત્યાગે જાય.
જ્યાં પણ બેઠા હોઈએ, ત્યાને અવગુણ આપણે લે ન જોઈએ; હંસ પક્ષી માટે કહે છે કે તેનામાં એવી ખુબી છે કે જે પાણી ને દુધ મેળવીને તે પાસે મુક્યું હોય તે, તેમાંથી તે દુઘજ લેવાનું, તેમ માણસને ઘણએ સંગત
માલ ા ા ા તે તેને
