________________
ખરે। રિવર કાણુ
(૮૩૨)
લાગી લાગી હા કરે, લાગી નહિ લગાર; લાગી તમહિ જાનીયે, નિસ જાય । સાર.
“મને પ્રેમ લાગ્યા છે,” એવું માત્ર મહેાડેથી અમસ્તું શું ખોલવુ? હુ' (ખીર) કહું છુ કે મેહેડેથી જે આ પ્રમાણે ફકત ખેલ્યા કરે તેને પ્રેમ લાગ્યાજ નથી, પણ જ્યારે અંતર પરમાત્માપુર લાગે કે એ સાર (દુનિયવી હરેક પ્રકારનાં આકષ ણ) નિકળી જાય છે અને તે વેળા તે માણસની હાલત
તદ્દન બદલાઇ જય છે.
(૮૩૩)
કાચા માહ કમાન કર, પાંચ તત કર તાન; મારા તા મન સરઘેલા, નહિ તા સચ્ચા જાન.
૨૫૫
એમ કાંઇ પ્રેમ લાગતા નથી, પણ જ્યારે તું તારી કાયાને કાંન પેરે વાળે, તારી પાંચે છિદ્રની તાંન બનાવે, અને તારાં ભટકતાં મનને મારી મારી શાંત કરે, ત્યારેજ તે રસ્તા હાથ આવે નહિ તેા બધું ફાકટ છે.
(૮૩૪)
શિશ્ન ઉતારી ભુ ધરે, ઉપર ધર દે પાચ; દાસ કબીરા યું કહે, એસા હૈ। તમ આય.
માથું ઉતારી જમીનપર મુકે, અને તેની ઉપર પગ મુકે ત્યારેજ, હું દાસ
કબીર કહું છું કે તે માણસ પરમાત્માને પુગી શકે, નહિ તેા કદી પણ નહિ.
(૮૩૫)
જખ લગ ધડપર શિશ હય, સુશ કહિયે નાહિ; માથાં તુટી પડ લડે, ઝુરા કહિયે તાહિ
જ્યાં સુધી ધડ ઉપર માથું રહેલું હેાય ત્યાં સુધી કાઇ પણ શુરા કહેવાય નહિ, પણ માથું નિચે તુટી પડે ને શરીર લડચા કરતું રહે, ત્યારે તે ખરે। શુરવિર કહેવાય.
