________________
કબીરજીનાં ત્રિસ (૩૦) જંત્રો.
ધર્મદાસ નામના એક શ્રીમંત હિંદુ વાણિયા, જે કબીરજીનાં ચેલા થયા હતા તેમને આ અંગે કબીરજીએ કહ્યાં હતાં, જે માટે ધર્મદાસ કહે છે કે – સેઇ રહે નિત મેહનિશા, જાન પ નહિં રામ પિયારે જનમ અનેક ગયે ૫નંતર, એકહુ ભાર ન જાગૃત ધારે.
અર્થ–જ્યાં સુધી (મારા) છવ આ સંસારની માયાની કેફમાં પડી રહ્યો હતો ત્યાંસુધી મેં પરમાત્માને પિછાણ્યા હતા નહિ; અને એવા અનેક જન્મ સ્વપના સમાન ચાલી ગયા, પણ (મારે) જવ એકવાર પણ જાગૃત થયો નહિ–ચાને હું કેણ છું? ક્યાંથી આવ્યો? ઇશ્વર કયાં છે? તેની સાથ મારા (જીવ) સંબંધ શું છે, વગેરે વાત મેં જાણું નહિ. આદ ગુરૂ તબ દેખી દયા કરી, વિસા = શબ્દ ઉચ્ચારે, ચાર ભેદ પુરાન અહાર, શોધી કહ્યા એ તત્વ બિયારે.
(મારા) જીવની આ હાલત જોઇ ધર્મદાસ કહે છે કે, ગુરૂએ મારા ઉપર દયા લાવી મને આ ત્રિસ જ કહી સંભળાવ્યાં જે ચાર વેદ અને અઢાર પુરાણ (બધાં શાસ્ત્ર)માં કહેલાં વ્યાખાનેના અર્ક સમાન છે, જે આ ત્રિસ જ માં સમાયેલાં છે.
છર કૃતાર્થ કારને, ભાખા કિન બિચાર વિસા જે બુઝ, નર ઉતરે ભવજળ પાર. જે માણસ પોતાના જીવનનું સાર્થક કરવાનો વિચાર રાખતા હોય તે માણસ આ ત્રિસ જમાં કહેલી શિખો ધ્યાનમાં રાખે, તે ઉપર મનન કરે, અને તેમાં સમાયેલા બંધ મુજબ અંદગીનું સાર્થક કરે, તે માણસ આ ભવસાગરની પેલે પાર ઉતરી જાય અને મુક્તિ મેળવી શકે.
