________________
૩૦૨
કબીરજીનાં ખાસ જ.
જ્યારે નસીબ જાગ્યું અને મારી શુભ ઘડી આવી ત્યારે મારા ગુરૂએ મારીપર દયાની નજર કીધી, અને જ્ઞાનના ભંડારની કબાટ ઉંઘાડી મારી આગળ ખુલ્લી કીધી, તેથી મારી માયાની કેફ નિકળી ગઇ.
ડીજ વાતમાં મને સર્વ સમજાવી દીધું ત્યારે મારું ચળીત અને ભમતું મન શાંત પડ્યું, અને મને સર્વત્ર પરમાત્મા (રહેલા) છે એવું દેખાયું અને ત્યારેજ મારી સર્વ પ્રકારની (આગળી) મિથ્યા તર્કો નિકળી ગઈ, અને પરમાત્મા કેવા છે, માણસ કેણ છે, અને તેનું ખરું કાર્ય શું છે વગેરે વગેરે સવાલ જે મને મુઝવણ કરતા હતા, અને જે માટે હું મિથ્યા તર્કો કર્યો કરતા હતા, તે મટી ગયું, અને બધા વહેમ અને ભ્રમે નષ્ટ થયા.
(
2)
