________________
૩૨૧
જ
પરમાત્મા તારી અંદરજ છે.
તે
ભજણ રાગ–ભેરવી. તેરે ઘટમેં સરજહાર, તું ખેજર મન કાયા નગરી–તેરે. જયું પથ્થરમેં હય દેવતા, યું ઘટમેં હય કિરતાર; જે ચાહે દિદારકે, તે ચકમક હેકે જાર-તેરે. મૃગકેક નામે કરી, એર ઠંડત ઘાસ ફિરે; કાળ પારધી સિરપે ખડા, પળમે પ્રાન હરે–તેરે. ગગન મંડળમે બાજા બજે, ગુરૂ ગામ સમજ પ; હસ્ત કમલ દ્વાદસકે ઉપર, ભવર ગુજર કરે.–તેરે. હદ હદ ઉપર સબહિ ગયા, બેહદ ગયાન કેય; પર બેહદકે મયદાનમેં, રમે કબીરા રોય–તેરે. તારા હૈયામાંજ પરમાત્મા રહેલો છે માટે તારાં શરીરમાંજ તું તેને શેધ–
(૧) જેમ પથ્થરમાં અગ્નિ છુપાઈ રહેલો છે તેમ પરમાત્મા પણ તારાં હૈયામાં રહેલો છે, અને તેનાં (તારા અંતરમાં) દર્શણ કરવાં હોય તે તારાં શરીરમાંથી બધો મેલ કહાડી તેને પવિત્ર કરે તો પરમાત્મા દેખાઈ આવશે– (૨) હરણની ટીમાંજ કસ્તુરી હોવા છતાં તે કસ્તુરીને બાહેર શોધે છે અને તેમ કરતાં તેની પાછળ શિકારી આવી તેને પ્રાણ લે છે.–તેજ રીતે માણસ પણ કરે છે. પરમાત્મા પોતામાંજ સમાયેલો હોવા છતાં માણસ તેને બહેરજ શેધવાની કેશેસ કરી અટવાઈ મરે છે–(૩) આકાશમાં જે ઇશ્વરી નાદ વાગ્યા કરે છે તે જ્યારે તું ગુરૂ પાસે રહી તેનો ભેદ સમજશે ત્યારેજ તને સંભળાશે અને ત્યારેજ તને તારું પોતાનું સ્વરૂપ કે જે ઇશ્વર છે તે તારામાંજ રહેલો છે તેને તું જશે—(૩) સર્વે માત્ર હદ ઉપર આવી અટકી રહે છે, તેની બીજે પાળ કઈ જતા નથી, પણ જે કબીર જેવો થાય તેજ સામી પાળે જઈ પુગે છે અને પરમાત્મા સાથે એકત્ર થઈ જાય છે.
૧-હૈયું. ૨–પરમાત્મા. ૩-ધ. ૪-હરણ ૫-૬ટી.
