________________
કબીરની અંદગીનું ટુંક વૃતાંત.
૩૩૯ હદ કરતાં વધારે સેવાને વાર લાગી, અને દર્શન ન થયાં. માટે કૃપા કરી જલ્દી પાર લાવો.”
આ પ્રમાણે લોકને અકળાયેલા જોઈ પગથીયાં ઉપરથી આપણે કબીરદાસે ઘાંટો પાડી કહ્યું કે “સ્વામિજી હાર છોટા હૈ, જસે આપ સોચ કરતે હો, ઓર કભી પુષ્પમાલા રામજીકે ગલેમેં આરોપને તેં તો રામજીકા મુકટ ગીર જાનેકા આપકે ભય લગતા હૈ; છસે ઠાડે રહે હો, તે યે આપકા કબીરકી અરજ હૈ કે પુષ્પમાલા હાય છતની છોટી છે, પરંતુ ઉસકે બીચમેસેં તડકે, કભી રામજીકે ગલે, આપણે તે નિસંશય હેના શકેગે.” આ પ્રમાણે કબીરદાસે પડદા માંહેની વાત જાણી લઈ, તેને સ્વામિને ખુલાસે કરી આપે, જેથી સ્વામિએ તે પ્રમાણે ઠાકોરજીને હાર પહેરાવી દીધે; અને આરતી વગેરે કરી પડદામાંથી બાહેર આવી બધાં પુરવાસીઓની વચ્ચે કબીરદાસને કહેવા લાગ્યા કે:
બેટા કબીરા, નહીં નહીં તું સર્વજ્ઞ સિદ્ધ પુરૂષ હૈ ઐસા આજ હમકે નિશ્ચય હવા. લોક સહાય વો કહે પરંતુ હમને તુજકે હમારા પરમ પ્રિય બાલકા મનાયા.” આ પ્રકારના સ્વામિના વચન સાંભળી પુરવાસીઓ એકદમ ચોંકી ઉઠી સ્વામિને કહેવા લાગ્યા કે, અરે સ્વામિ, કબીર તે મલે છે અને તેને આપે ઉપદેશ આપી શિષ્ય બનાવ્યું, એ કાંઈ ઠીક ન કર્યું. એ તે આપે ધર્મ વિરૂદ્ધ પગલું ભર્યું. લોકોમાં ખોટું કહેવાશે અને મલેચ્છને ઉપદેશ આપ્યો તેથી અને કબીરે મલેચ્છ થઇ હિન્દુ ધર્મ સ્વીકાર્યો તેથી, તમો બનેની હાંશી થશે, પછી આપ જ્ઞાની નિંદ્ર પુરૂષ છો એટલે આપને અમારે વિશેષ કહેવું ઘટતું નથી, કારણ કે આપ મેટા છો.”
આ પ્રકારના વચને કથાશ્રવણ કરવા આવેલા પુરજને સ્વામિને કહી રહ્યા છે; એટલામાં કાશી રાજા શલનિધીની સ્વારી નિત્ય નિયમ પ્રમાણે ગુરૂ આશ્રમે કથા શ્રવણ કરવા અર્થે પધારી, અને સૈ પિતપતાના સ્થાને વિવેક સહિત બેસી ગયા અને રામાનંદ સ્વામિ પણ કથા કહેવાને પોતાને આસને બરાજ્યા. રાજા શીલનિધીને પણ રામાનંદ સ્વામિએ કબીરને શિષ્ય બનાવ્યા, એ વાતની ખબર પડી હતી, જેથી રાજાએ પણ લોકની પેઠે સ્વામિજીને વિવેક
