________________
કબીરની અંદગીનું ટુંક વૃતાંત.
૩૩૭
કહા કરેગે ઔર સબકે માલુમ હય કે તેર તનું મ્લેચ્છ હય; પરંતુ રામજીકી કૃપાસે તેરા લિલા વિગ્રહ તનુ હમ જાનતે હય, જીસે ઉન અજ્ઞાનીઓએં કેવલ નિડર રહેતે હય ઉનકે સમજાયંગે, હર દ્રષ્ટાંત દે મનાયગે. હમને જો તુજકે આજસે બાલકા બનાયા હય, વ ચારહી જુગમૈ રામજીને ફરમાયા હુવા ઝાહીર ફરમાન હય. છસ વાતે હમ સબકે રામજીકી ઇચ્છાને ઉત્તર કે ગે; પરંતુ બેટા કબીરદાસ! તુમહારી રામનામકી સચ્ચી કમાઇકી કસેટી અબ કાશી રાજા કરને કે લિયે કુછ તંત્ર રચેગા. જે વ્યકિત તુમ્હારી પરિક્ષા લેને કે વાસ્તે અગર ચાહ કર લે તે આપ બેધડક હેકે બરાબર પરિક્ષા દેના; કટીમેંસે કભી ડર કે ભાગના નહીં. સચ્ચે પ્યારે રામકે અંદર પૂર્ણ શ્રદ્ધા રખકે ઇષ્ટમંત્ર કે જાપ નિશદીન કરતેહી રહેના. તે તિન કાલમેં બેટા તેરા કઈ નામ ન લે શકેગા, તેરા એક બાલભી કિસીસેં બાંકા ન હ શકેગા. જા બેટા હમારી આશિશ હય હમ બેપરવા મસ્ત રામક કયા વિશ્વકી દરકાર હય. હમારે રામજી વિશ્વનાથ હમારે પર
સદા કૃપાળુ રહેતે હય. હમારી કમાઈકે જાનતે હય.” ( આ પ્રમાણે કબીરદાસને રામાનંદ સ્વામિ ઉભા ઉભા સબંધ આપ્યા કરતા હતા. વળી તેને અંતઃકરણ સહિત અજ્ઞાન અને જ્ઞાનનાં લક્ષણો અને તેને ધર્મ સારી રીતે સમજાવ્યા કરતા હતા. જ્ઞાનની પ્રવૃતિ વા નિવૃતિને અથે જ્ઞાની આગ્રહ રાખતા નથી, કારણ કે તેને ખબર છે કે પ્રવૃતિ અને નિવૃતિ એ સઘળા મનનાજ ધર્મો છે. નિષ્કવળ ચિન્મય સ્વરૂપ સર્વધાથી રહીત છે અને જ્ઞાનીના જ્ઞાનની પરાભવધીએ “સર્વ ધર્મોન પરિતષ મામેરું રારા ગ્રગંત.” એ વાકયથી શ્રી કૃષ્ણ ભગવાને અર્જુનને શ્રીમદ્ ભગવદ ગીતામાં કહેલાં વાકયાનુસાર સર્વ ધર્મને ત્યાગ અને માત્ર એક શ્રી ઇષ્ટનું શરણુજ તે જ્ઞાનીને રહે છે, વિગેરે ઉપદેશ કબીરને દેતાં દેતાં પ્રાતઃકાળનો પ્રથમ પ્રહર વીતી ગયા પણ સ્વામિ ઉભા રહ્યા હતા.
આ પ્રમાણે સ્વામી તથા તેમના શિષ્ય કબીરદાસ, બન્ને જણું ઘાટના 2 પગથીયાં ઉપર સામા ઉભા છે, સ્વામી ઉપદેશના વચને કહ્યા કરે છે, આપણા
