________________
૩૨૮
કબીરની અંદગીનું ટુંક વૃતાંત.
કરી આપવા તૈયાર છું, ત્યારે ભગવાને આજ્ઞા આપી કે, “જો તમારેથી બને તે દાખલો લઈ આવો.” લક્ષ્મીજીએ નીચે ઉતરી, કાશીમાં આવી જ્યાં સાધુ રામાનંદ ભક્તિ કરતા હતા તે જગ્યા પર આવી, રાતોરાત ત્યાં એક સુંદર બગીચે ઉભે કીધે, જેમાં તરેહવાર જાતનાં ભાયમાન વૃક્ષ અને સુગંધી કુલ, પાણીના ઝરા, કુવારા ઉભા કર્યા અને ત્યાં તરેહવાર જાતનાં બેલતાં પક્ષીઓ મુક્યાં પ્રભાતમાં રામાનંદ પોતાની ઝુંપડીમાંથી બાહેર આવ્યા, ત્યારે પિતાની સામે આવો સુંદર બાગ જોઈ બહુ અચરત થયા, અને તે બાગમાં જવાનું મન થયું તેથી તે માંહે ગયા, ત્યાનાં સુંદર ઝાડે, અને પક્ષીઓ જોઈ આનંદ પામ્યા. પાછા ફરતી વેળાએ ઝાડ પરથી કેટલાક પુપે તેડી પોતાની ધોતીમાં નાંખી ચાલવા લાગ્યા, એવા વિચારથી કે તે પુષ્પને હરિનાં નામમાં અર્પણ કરીશ. જેવાં ફુલો તોડી લીધાં કે, લક્ષ્મી જેણીએ એક માલણને વેશ લીધો હતો તે બાહેર નિકળી આવી, અને બેલી “મહારાજ, આવી ચોરી કરે છે કે ? તમે હરિના ભગત થઈને રજા વિના પારકાને માલ (ફૂલો) ચોરી જાઓ, તે શું ભગતને ભે? લાવ મારાં કુલ.”
રામાનંદને જરાક ખોટું લાગ્યું, પણ તેમની નિષ્ઠા તે કુલ ચારવાની હતી નહિ, તેથી જેવા ઉપલા સખુને લક્ષ્મી બેલી રહી છે, તરત પેલાં કુલ પેલી માલણને આપી દીધાં જે તેણીએ પોતાની સાડીમાં છુપાવ્યા. આવો એક પ્રત્યક્ષ પુરાવા મળ્યાથી, લક્ષ્મીજી હરખાઈને ભગવાન પાસે આવ્યાં અને બોલ્યા કે “જા મહારાજ, તમારા ભગતની ચેરી પકડી છે, અને પૂરાવા તરીકે આ મારી પાસે છે” એમ બોલતાં તેણીએ પોતાની સાડીને પલ્લે નીચે કીધે ય શું કે, પેલાં ફુલને બદલે તેમાં એક નાનું સુંદર બાળક રહેલું હતું, જે જોઇને લક્ષ્મીદેવી ઘણજ લજવાઈ ગયાં અને મનમાં બેલ્યાં “અરે! આ શું મારી વલે?” ભગવાન પુછવા લાગ્યા કે “કેમ દેવી તમો તે ઘણું જોશભેર આવ્યાં હતાં અને એકાએક એવા મુઢ જેવાં કેમ થઈ ગયાં, બેલે શું છે?” - લક્ષ્મીજીએ કરગરીને જવાબ દીધો, “મહારાજ, મને ક્ષમા કરો હવે મારી ખાત્રી થઈ છે કે આપના ભગતનું મન આપની તરફજ છે અને તેમના તરફ આપની કૃપા હંમેશાં રહેલી જ છે.” “ચાલો ત્યારે ભગવાને કહ્યું,
