________________
કબીરની અંદગીની ટુંક વૃતાંત.
૩૩૧ અર્થ-જે બીજાનું ગળું કાપે અને વળી તે કાપતાં પરમાત્માનું નામ લે, તે ખરે કાફર (અપવિત્ર) છે. તે બીજાને કાફર કહે છે, પણ તેને પિતાનું નાલાયકપણું દેખાતું નથી.
એક દહાડો તે કપાળે તિલક ખેંચી ગળાંમાં જઈ પહેરી “નારાયણ નારાયણ” કરી પોકારવા લાગ્યો. મુસલમીન વણકરનાં છોકરાનાં આ કાર્યથી, બ્રાહ્મણે ઉશ્કેરાઈ ગયા; તેઓએ પોતાના ધર્મની હાંસી થતી જોઇ તે માટે વાંધો ઉઠાવ્યા અને બોલ્યા કે “તે તે આમ કરી વિષ્ણુરૂપ અખત્યાર કર્યો છે. નારાયણ નારાયણ” તથા “ગોવિંદ” વગેરે તું બેલે છે, તે તે અમારે ધર્મ છે. આના જવાબમાં કબીરે નીચે પ્રમાણે કહ્યું:
મેરી છગ્યા બિષ્ણુ, નેની નારાયણ હિરકે બસે શેવિંદા, જમારે જબ પુછે સબબરે, તબ ક્યા કરેગે મુકંદા!
હમ ઘર સુત, તુમે નિત તાંના કંઠે, જેને તમારે તુમ નિત ખાંચન ગીતા ગાયત્રી, ગેવિંદ હૃદય હમારે.
(૩)
હમ ગેરૂ, તુમ ગવાલ ગુસાઈ, જનમ જનમ રખવારે, કબ નહિ વરસે પાર ચરાય, તુમ કેસે ખસમ હમારે!
તુમ બ્રાહ્મણ, મેં કશીક જુલૈયા, મુજે મેરા જ્ઞાન તુમ નિત ખેત ભુપતિ રાજે, હરિ સંગ ધ્યાન.
અર્થાત, મારી જીભજ વિષણુ છે, મારી આંખો નારાયણ છે અને મારાં હૈયામાં “ગોવીંદ” વસેલે છે, પણ તમે તમારાં મરણ પછી ઇશ્વરને શું જવાબ દેશે? * હું વણકર હોવાથી મારે ઘર સુતરના તાણાથી કપડાં સદા વણાય છે, અને તમે પવિત્ર જનોઈ પહેરે છો; તમે પણ ગીતા અને ગાયત્રી (અમસ્થા) મોઢેથી વાંચે છે જ્યારે “ગેાવીંદ” તે મારાં અંતઃકરણમાં વસેલે છે.
