________________
પરમાત્માને જીવ એકજ છે (બે જુદા નથી).
૨૭૭
(૯૨) હસ કર કેઈ ન પાઇયાં, જીને પાયા સે હોય; હસનેમેં જો હરિ મિલે, તે કેન દેહાગન હેય?
કબીર કહે છે કે, હસતાં ખેલતાં યાને સહેલાઈથી કોઈએ પણ પરમાત્માને મેળવ્યું નથી, પણ જેઓએ તેને (પરમાત્માને) મેળવે છે, તેઓએ રડીને જ (મહા કષ્ટ ખમી-હવસ–લોભ-લાલચ છોડીનેજ) મેળવ્યું છે, કારણ કે એમ જે હસતાં રમતાં પરમાત્મા મળતા હતે તો કણ વેરાગી યા જગન થતું?
(૯૦૩) હાંસી ખેલે હરિ મિલે, તે કોણ સહ ખુરસાન? કામ કે તજે, તાહિ મિલે ભગવાન
જે હસતાં હસતાં પરમાત્મા મળી જતા હતે તો, તે માટે કોણ વેઠ ઉઠાવતે? કબીર કહે છે કે એમ નથી મળતું, પણ જ્યારે માણસ ઇદ્રિના વિષ ભેગવવાની ઇચ્છા છેડી દે, પોતાના જુસ્સા અને હવસને દાબી દે, અને સર્વ પ્રકારનાં (ઇક્રિઓથી ભેગવાતાં) સુખ મેળવવાની તેની તરસ સદાબરી મટી જાય ત્યારે જ તેને પરમાત્મા મળી શકે છે.
(૯૦૪). કબીર, હદકા ગુરૂ હય, બેહદકા ગુરૂ નાહિ;
બેહદ આપે ઉપજે, અનુભવકે ઘર માંહિ. કબીર કહે છે કે હદ છોડાવવા માટેજ ગુરૂની જરૂર છે પછી બેહદમાં ગરની જરૂર રહેતી નથી, બેહદ પોતાની મેળેજ પિતાના આત્માનુભવથી પ્રાપ્ત થાય છે.
(૯૫). નિરાધાર. સો સાર હય, નિરાકાર નિજ રૂ૫ નિશ્ચલ જાકે નામ હય, ઐસા તત્વ અનુ.
તે પિતે નિર-આધાર યાને કાંઇપણ આધાર વગરને હોવા છતાં, સર્વને તે આધાર છે; પિતે નિર-આકાર યાને કાંઇપણ આકાર કે રૂપ વગરને છે,
