________________
૨૯૪
કબીરજીનાં ખાસ જે.
જબ ૧૮ મું. બડા પુન ક્યા–તે કહે દયા પુન્ય બડા ઉપકાર હય, સબક ઉપર ભાખ, જીવ દયા ચીત્ત રાખીયે, બેદ પુશન શાખ.
મેટું પૂન્ય કર્યું ?—તે કહે કે દયા. કોઈને કાંઈ આપવું, અને ખુશીથી ધર્મદાન કરે એ મેં ઉપકાર છે. માટે તું સર્વે પર ઉપકાર કરતો રહે, પણ એ સર્વ પ્રકારના ઉપકારમાં જે છે માટે દયા રાખે, અને જીવ બચાવે તેના જેવો ઉપકાર એકે નથી, એવું બધા વેદ-પુરાણ સાક્ષી આપે છે અને ધર્મ શાસ્ત્રમાં એવું શિખવ્યું છે કે જીવદયાના જેવું પૂન્યવંત કામ બીજું એકે નથી.
જંત્ર ૧૯ મું. બડા પાપ કયા—તે કહે હિંસા. બડા પાપ હય હિંસા, તેહી સમાન ન કેય; ધર્મરાય જબ લેખા માંગે, તબ સબ નિબત હેય.
સર્વથી મોટું પાપ કર્યું?–તે કહે કે તે અર્થ–જીવ લેવો અને પશુ પક્ષીને મારવાં મરાવવાં, એના જેવું મેટું પાપ બીજું કઈ નથી—અને એ પાપનું પરીણામ કેવું છે તેની ખરી ખબર માણસને જ્યારે તે આ દેહ છોડી જાય છે ત્યારે પડે છે અને (ખાકી) મરણ પછી જ્યારે તે મિનઈ દુનિયામાં જાય છે, ત્યાં તેનાં કર્મો (ભલાં બુરાં કરતુકો)ને ન્યાય ધર્મ રાજા (જરતી ધર્મ પ્રમાણે “રને રાસ્ત”) કરવા માંડે છે ત્યારે તેને માલમ પડે છે કે જીવ હૈયાના પાપને જોખમ કેટલે સખત છે–તેથી કબીરજીનું કહેવું એ છે કે તું જ મારવાથી પછાત રહે, પણ જીવતદાન આપીને મોટું પૂન્ય હાંસલ કર—કારણ કે પૈસેટકે આપવો અને બીજું સર્વે ધર્મદાન કરવું એના કરતાં એક અંદગી બચાવવી, યાને જીવતદાન આપવું તેના જેવું મહાન પૂન્યનું કામ બીજું એકે નથી–માટે કબીરજી કહે છે કે –
