________________
૨૮૨
કબીરજીનાં ખાસ જ.
ડાંખળાં, પાંદડાં વગેરે પિખાય છે તેમ, પિતાના ગુરૂની પૂજા કરવાથી, બધી પૂજા થઈ જાય છે અને સર્વ તેમાં સમાઈ ગયું હોય છે. , અર્થાત–ગુરૂની પૂજા જે કરે, તે ગુરૂની આજ્ઞા પ્રમાણે ચાલે અને ગુરૂની આજ્ઞા એવી કે કઈને દુઃખ ન દેવું, પણ સર્વ ઉપર દયા રાખવી. ટુંકમાં પિતાને સ્વાર્થ ભૂલી જઈ પરમાર્થ કરે; ત્યારે ગુરૂની આજ્ઞા પ્રમાણે જે અમલ કરે તે ધર્મની બધી ક્રિયા કર્યા વિના રહેજ નહિ અને ધર્મ પ્રમાણેજ પિતાની જંદગી દેરવે અને જે માણસ પવિત્ર અંદગી ગુજારે તેને પરમાત્મા મળે અને પરમાત્મા મળે ત્યારે બધુંએ મળી જાય.
જ ૩ જી. પરખિયે કયા?—તે કહે શબ્દ. પ દ્વારા શબ્દક, જે ગુરૂ કહે બિચારો બિના શબ કછુ ના મિલે, દેખે નયન નિહાર.
ગુરૂ જે શબ્દ વિચારી તને સિખવે તે શબ્દને રહસ્ય સમજવાની તજવીજ કર; એ શબ્દ વગર કાંઈ પણ હાથ આવવાનું નથી, માટે તેને તારી (મનની) આંખે ખુલ્લી કરીને જે.
જબ ૪ થું. કરીયે કયા?–તે કહે સંતસંગ કરી નિત સત સંગકે, બધા સકળ મિટાય;
ઐસા અવસર ના મિલે, કે દુર્લભ નર તન પાય. કરવું શું? તે કહે કે, તું સત પુરૂષોની દસ્તી કર. હંમેશાં સત પુરૂની દોસ્તી તું કરતો રહે. કે તારાં બધાં (માયાનાં) બંધણે તેઓ મટાડે; જેમ માણસને અવતાર, અને તેમાં નર જાતીનો અવતાર ઘણે કઠણ છે, અને તે ભાગ્યવંત જન્મ કાંઈ વારંવાર મળતું નથી તેમ, સત પુરૂષોની દોસ્તી કાંઈ હંમેશાં મળી શક્તી નથી, માટે તેને તેવી તક મળી જાય તે તે તકને લાભ જેટલો લેવાય એટલે લેવાને તું ચુક્તો ના.
