________________
કબીર વાણી.
(૮૫) કેતક દેખા દેહ બિન, રવિ સસિ બિન ઉજાસ
સાહેબ સેવાર્શે રહે, પરવાહિ દાસ
એક અજાયબ જેવો મારો જ દેખાવ શરીર વિનાને મેં જોયે. મારી ઇઢિઓ અને મન અદ્રષ્ય થઈ ગયેલાં હોય, તેવી હાલતમાં મેં આ અજાયબ જેવો દેખાવ જે. વળી એ દેખાવ જોવા માટે સૂર્ય ચંદ્રનું અજવાળું પણ ત્યાં નહિ હતું, પછી હું એક નેકર માફક મારા માલેકની સેવામાં રહેવા લાગે, અને આ દુનિયાનાં સર્વે કર્યો અને બ્રમો વિષેની મારી ચિંતા મટી ગઈ.
(૮૬૬) ઘરતિ ગગન પવન નહિ, નહિ તુમ્બા નહિ તાર; તબ હરિકે હરિજન થા, કહે કબીર બિચાર.
જ્યારે પૃથ્વિ, પવન, આસમાન કાંઈ નહિ હતું અને તુંબડું કે તેને તાર કાંઈએ નહિ હતું, ત્યારે માત્ર પરમાત્મા કે પરમાત્માને ભગત તે હાજ એવું મારું કહેવું છે, જે માટે તે વિચાર કર.
(૬૭) દેખા એક અગમ ધની, મહિમા કહી ન જાય તેજ પુંજ પ્રગટ ધન, મનમે રહા સમાય.
મેં તે સાહેબને છે, જેને ઇઢિઓ પહોંચી શક્તી નથી અને તેને મહિમા યાને મેટાઇની વાત મોડેથી કહેવાઈ શકાતી નથી, તે પ્રકાશને જથ્થા હૃદયમાંજ સમાઈ રહ્યો, એટલે કે તે માત્ર અનુભવમાંજ રહે છે, યાને જે કોઈ અનુભવે તેજ જાણી શકે.
