________________
૨૭૨
કબીર વાણું.
શતું નથી. સારાંશ કે, પરમાત્માનાં દર્શન કરવાં તે ઘણું જ ઉંચ હાલત છે, અને જે તે હાલતે પુગે તે હાલતને આ નિચલી હાલતમાં લાવી શકતું નથી, યાને તે ઉંચ હાલતનું વર્ણન શબ્દ મારફતે દર્શાવી શકતા નથી.
(૮૮૬) કબીર, મારગ અગમ હથ, સબ મુનીજન બેઠે ઠાક, તહાં કબીરા ચલ ગયા ગ્રહી સદગુરૂકી શાખ.
ઓ કબીર! તે માર્ગ નહિ જાણી શકાય એવો છે, અને તે જાણવા માટે ઘણા મુની લકે ઠોકીને બેઠા છે, તે હાલતમાં હું કબીર જઈ લાગે ક્યાં મારા સદ્ગુરૂની સાક્ષી (હાજરી) રહેલી હતી.
(૮૮૭) સુર નાર ઠકે મુનીજનાં તહાં કેઇ ન જાય મોટા ભાગ કબીરકા, તહાં રહા લેલાય. •
જ્યાં પહોંચવાને માટે ઘણા ઘણા શુરવીર અને મોટા કહેવાતા મુનીઓએ ફાંફાં માર્યા છે, પણ ત્યાં પુરી શક્યા નથી ત્યાં મારું નસીબ મોટું કે હું જઇ શકે.
(૮૮૮) પાની હિંસે પાટલા, ધુંવા હિસે છન; પવન બિગ ઉતાવળા, સે દેd કબીરે કીન.
જે પાણી કરતાં પણ પાતળું છે, ધુંવાડા (ગેસ) કરતાં પણ હલકું (ઓછા વજનનું) છે અને પવન કરતાં પણ જેની ઝડપ વધારે છે, તેની દેખી યાને ઓળખ કબીરને થઈ ગઈ.
