________________
પરમાત્મા મળે ત્યારે કેવી હાલત હોય?
૨૭૬
(૮૮૯) દેખો કરમ કબીરકા, કછુ પૂરબલા લેખ;
જાકા મેહેલ ન મુની લહે, સે દોસ્ત કિયા અલેખ. મારૂં (કબીરનું) નસીબ કેવુંક મોટું ભાગ્યવંત હોવું જોઈએ, અને મારા કર્મના લેખ કેવાક જબરા હોવા જોઈએ, કે જે મહેલને માત્ર જેવા માટે મોટા મોટા મુનીઓ તલપી રહ્યા તોપણ તે મેહેલ જોઈ શક્યા નહિ જ્યારે મને તે મહેલની અંદર રહેનાર ધણું (પરમાત્મા)ની મુલાકાત થઈ ગઈ.
(૮૯૦) પીંજર પ્રેમ પ્રકાશયા, હિરે લિયા ઉજાસ ચંદ્ર સુર્ય કે ગમ નહિ, તહાં દરશન પાવે દાસ.
જ્યારે આ શરીરમાં ઈશ્વરી પ્રેમ પ્રકાશતો થયે ત્યારે તે મહિલા હીરા (જીવ)ને ઉજાશ મળે અને તે ઝળકવા લાગ્યો તેમજ જેને સૂર્ય કે ચદ્ર પણ પુગી શક્તા નથી તેને હું (કબીર) દેખાવા લાગ્યો અને મને પરમાત્માનાં સાક્ષાત દર્શન થયાં.
(૮૯૧) મન લાગા ઉન મુનિસું, ગગન પહેતા જાય ચંદ્ર બિહુનાં ચાંદનાં, જહાં અલખ નિરંજન રાય.
જ્યારે તમારૂં) મન તે સાહેબ સાથે મળી ગયું, ત્યારે તે આકાશમાં પુગી ગયું, કે જ્યાં ચંદ્ર વિના અજવાળું પડયા કરે છે, અને જ્યાં નહિ પારખી શકાય તે હંમેશગીને સાહેબ રહેલો છે.
(૮૯૨). મન લાગા ઉન મુનિસેં, ઉન મૂનિ મનહિ બિલગ; લોન બિલ ગયે પાનીએ, પાની લેન ખિલગ.
જેમ પાણીમાં મીઠું (નમક) પડવાથી તેઓ બન્ને એક થઈ જાય છે તેમ, મારૂં મન તે સાહેબનાં મન સાથે મળીને એક થઈ ગયું.
