________________
પરમાત્માના પ્રેમ વિષે.
૨૪૫
(પ્રેમથી ધ્યાન અને ધ્યાનથી જ્ઞાન આવે છે જેનાં હૈયામાં પરમાત્મા ઉપર પ્રેમ હાય તેનું ધ્યાન વગર મેહનતે નિરંતર પરમાત્માપર લાગેલું રહે છે, અને ધ્યાન સ`પૂર્ણ લાગેલું રહે ત્યારે પરમાત્મા દેખાયા કરે; પણ જેનાં હૈયામાં પરમાત્મા ઉપર પ્રેમ નથી, તેનું ધ્યાન પરમાત્માપર લાગતુ' નથી; ઘાસ અને કાંટાવાળી જમીન ઉપર ચાલતાં જેમ પગ સરકી જાય, તેમ અંત:કરણપૂર્ણાંક લાગણી વિના જે ધ્યાન કરવા જાય તેનું ધ્યાન અધુરૂ જ ગણાય.)
(૨૦૨)
પ્રેમ છુપાયા ન છુપે, જા ઘટ ઉમળ્યાં હોય; જદિપ મૂખ માલે નહિ, નૈન દેત હય રાય.
જેનાં હૈયામાં ખરા ઇશ્વરી પ્રેમ હોય તે કદી પણ છુપા રહેતા નથી; કદાચીત તે મેહેડેથી ખેાલીને દેખાડતા ન હાય, છતાં તેની આંખો તે પ્રેમને પ્રદર્શિત કરી આપતી રહે છે.
(૮૦૩)
ઘડિ ચઢ ઘડિ ઉતરે, વાહ તા અઘટ પ્રેમ હિરદે ખસે, પ્રેમ
પ્રેમ ન હાય; કહિયે સાય,
ડિમાં ચઢે, અને ડિમાં ઉતરી જાય, તેવી લાગણી કાંઇ ખરો પ્રેમ નથી, પણ જે કદીપણ હૈયાંમાંથી ખસે નહિ, અને નિર ંતર ચાલુ રહે તે ખરે। પ્રેમ કહેવાય.
(૮૦૪)
જા ઘટ પ્રેમ ન સંચરે, સા ઘટ જાનું સાન; જૈસે માલ લુહારકી, શ્વાસ લેત ખિન પ્રાંત,
જેનાં હૈયામાં (પરમાત્મા તરફ) પ્રેમ હાતા નથી, તે માણસનું શરીર, (જીવતાં જીવત) એક શ્મશાન જેવુંજ છે, અને જેમ લેાહારની (ચામડાંની) ધસ્મણ (માત્ર હવાથી) ઉપર નીચે (ક્રમ લેતી હોય તેમ) થયા કરે છે, પણ
