________________
નસીબ વિષે.
(૬૬) પુરખા રવિ પશ્ચિમે, ગર જે ઉમે પ્રભાત; લિખા મિટે નહિ નસીબકા, લિખા જે હરિકે હાથ.
કદી સૂર્યની ચાલ ફેરવાય, ને પૂર્વમાં ઉગતો રવી કેઈ સહવારે પશ્ચિમે પણ ઉગે (એ નહીંજ બનવાજોગ વખતે બનવા પામે) પણ કર્મના લેખ લગારે ફેરવાય નહિ, કે જે લેખ પરમાત્માએ પોતાને હાથે લખ્યા છે.
(૬૬૧). બુંદ પડી જા પલમે, વહ દિન લિખા લેખક માસા ઘટે ન તલ બહે, જે સિર કરે અનેક
જે ઘડીએ માતાના પેટમાં જીવ પડે, તે ઘડીએ (કર્મના) લેખ લખાઈ ચુક્યા; અને તેમાંથી એક અરધે તેલ ઓછા, યા રતીભાર વધુ ગમે એવું માથું કુટે તે પણ, ફેરફાર થવાને નથી.
(૬૬૨) જયાં એ જીવરા પગ ધરે, બખ્ત બરાબર સાથ; જે યેહ લિખા નસિબમે, તે ચલે ન અવિચળ બાત.
જ્યાં પણ તે જીવ (માણસ) જશે, ત્યાં તેની સાથે એ નસીબ ચાલ્યા કરવાનું, અને જે કાંઈ નસીબમાં લખ્યું હશે તેજ બનવાનું, તેથી તેની સામે થવામાં કશો ફાયદો થતો નથી.
