________________
એક કરણીથીજ ઇશ્વર મળે છે.
૧૫૫ મેં પૂર્ણ વિચાર કીધો, ને તે મુજબ કરણી કરવા લાગે ત્યારે મને પરમાત્મા મળ્યા, અને પરમ સુખ હાથ આવ્યું ,
(૫૦૮) સાચ બરાબર તપ નહિ, જુઠ બરાબર પાપ;
જાકે હૃદય સાચ હય, તાકે હૃદય આપ. સત્ય (Truth) ના જેવી તપ કઈ નથી. ને જુઠાં જેવું પાપ બીજું એકે નથી. જેના હૈયામાં સાચવત હોય યાને જે વિચારમાં, બેલવામાં સાચે હેય યાને જેવું બેલે તેવું કરતે હેય, અને જેનું મન પણ હંમેશ નેક વિચાર કરતું હોય (ટૂંકમાં, જેની મનસા, વાચા, ને કર્મણ એકસરખાં હેય) તે માણસમાં પરમાત્મા પ્રગટ થઈને રહેલા હોય છે, અને તે જ માણસ પરમાત્માને પુગી શકે છે.
(૫૦૯) બ્રાહા ગુરૂ જગતકે સંતનકે ગુરૂ નાહિક ઉલટ પલટ કર ડુબયા, ચાર બેદકે માંહિ,
જે બ્રાહ્મણ યાને ધર્મગુરૂ, વેદ (ધર્મશાસ્ત્ર) ના શબ્દની ઉપરજ રમ્યા કરતો હોય, યાને માત્ર મોડેથી ભણું જાણે, પણ તેને ગુપ્ત ભેદ તે સમજ ન હોય તે બ્રાહ્મણ, સાધારણ લેકોને માટે હોય છે, પણ તે સાધુ પુરૂને ગુરૂ થઈ શકતો નથી, અને આગળ વધેલા છે, જેઓ પરમાત્માને શેધવાને મળી રહ્યા હોય તેઓને એવા ધર્મગુરૂઓ કાંઈ સમજાવી શકે નહિ.
(૫૧૦) ચાર બેદ ૫૦ કરે, હરિસે નહિ હેત; માલ કબીર લે ગયા, પંડિત ટુંડે ખેત.
એ ધર્મગુરૂ, ચાર વેદ (ધર્મનાં શાસ્ત્ર) સારી પેઠે ભણી જાણે, પણ તેનું મન પરમાત્મા પર લાગેલું હોતું નથી; શાસ્ત્રમાં જે ખરૂં તત્વ છે તે તો કબીર જેવા માણસ ગ્રહણ કરી લે છે, જ્યારે પંડિત તેની શેધ ખેતરમાં કર્યા કરે છે,—અર્થાત, ધર્મને ભેદ સમજતા ન હોવાથી તેઓ પરમાત્માને પિતાની બાહેર શેધતા ફરે છે.
