________________
હૈયું પવિત્ર થયા વિના જીદગીનું સાર્થક થતું નથી. ૧૬
(૫૩૦) લીખનાં પહેલાં ચાતુરી, એ સબ બાતાં સહેલા કામ દહન મન વશકરન, ગગન ચહન મુશકેલ. લખવું, ભણવું, ને મેહડેની ચતુરાઈ કરવી એ બધું સહેલાઈથી થઈ શકે છે, પણ કામ એટલે ઇન્દ્રિઓનાં વિષયો ભેગવવાની ઇચછાઓ અંતરમાંથી કહાડી નાખી, મનને વશ કરી ઉંચા આસમાને ચહડવું અર્થાત–પરમાત્માને મેળાપ કરવો, એ કાર્ય બહુજ મુશ્કેલ છે.
(૫૩૧) જ્ઞાની ગાથા બહુ મિલે, કવિ પંડિત અનેક રામ રાતા એર ઈદ્ધિ છતા, કેટી મધે એક
મોડેથી જ્ઞાનની વાત કરનારા તે ઘણાંએ મળે છે, કવી અને પંડિત થયેલા પણ અનેક હોય છે; પણ પિતાની યે ઈદ્રિનાં ઉપર જીત મેળવી તેઓને પરમાત્માનાજ વિચારમાં રોકી રાખે એવો વિરલ તે કરેડામાંજ એકાદજ હેય.
(૫૩૨) તારા મંડળ બેઠકે, ચંદ્ર બડાઇ ખાય;
ઉદય ભયા જખ સુર્યકા, સબ તારા છુપ જાય, રાત્રે તારાઓની વચ્ચે ચંદ્ર બેસીને વડાઈ લે છે કે હું આ મંડળને સરદાર છું, પણ જેવા સૂર્ય નારાયણ ઉગવા માંડે છે, કે તારાઓ અદ્રશ્ય થઇ જાય છે, ને ચંદ્રમાને પ્રકાશ જતો રહે છે, તે પ્રમાણે પિથી-પંડિતની પંડિતાઈ પણ અભણ માણસની નજદીક જ ચાલી શકે, જ્ઞાની પુરુષ સામે તે ચાલતી નથી.
