________________
૧૫૦
* કબીર વાણી.
અર્થાત, અપ્રમાણપણે માલમતા ભેગી કરે અને પછી મુવા પછી સ્વર્ગ મળે એવું ધારી તે માંહેથી થોડુંક ધર્મ દાન કરે તે શું કામ લાગે?
(૪૯૦) મનમાંહિ કુલા હિર, કરતા હું મય ધરમ,
કેટ કરમ સિરપે ધરે, એક ન થિને બ્રહ્મા, થોડુંક ઘર્મદાન કરી, પિતાનાં મનમાં કુલાયા કરે કે હું બેરાત કરું છું, પણ ધર્મને બદલે, કબીર કહે છે કે, કાંઈ કરોકરમો કર્યો જાય, ને માથા પર પાપને ટેપ વધારતે જાય, તેને તે કાંઈ વિચારજ નહિ. અર્થાત-દુનિયવી વેહેવારમાં અપ્રમાણપણે ચાલ્યા કરે, તો દાનધર્મ કીધામાં શું સાર? તેથી કાંઈ પાપ ધોવાઈ જવાનાં હતાં?
(૪૯૧) તિરથ ચલા નહાંકે, મન મેલા ચિત ચેર,
એકહુ પાપ ન ઉતારા, લાયા મન દસ એર. મનમાં દુષ્ટ અને પાપી વિચારે રાખી ભમતું ચિત્ત લઇને તિરથ કરી નહાવા જાય, અને પવિત્ર થવા માંગે તે માણસ કબીર કહે છે કે, પિતાનું એક પણ પાપ ઉતારવાને બદલે, ત્યાંથી સામાં બીજાં દસ પાપો લઈને આવે છે.
( ૨) નાહ્ય ધેયે કયા ભયે, મનકે મેલ ન જાય; મિન સદા જલમેં રહે, ધે કલંધ ન જાય.
જ્યાં સુધી મન પવિત્ર થતું નથી, ને કારણે નેક કરે નહિ ત્યાં સુધી માત્ર (શરીરમાં) નાહવા દેવાથી શું થાય? માછલી હંમેશાં પાણીમાં રહે છે, પણ ગમે એટલી તેને જોવા છતાં, તેને ખરાબ વાસ જતો નથી તેમ, માત્ર શરીરને ધોઈ સાફ રાખવાથી કાંઇ માણસ પવિત્ર બની શકતું નથી.
