________________
સાધુ પુરૂષથીજ અંદગીને ભેદ માણસને સમજાય છે.
૧૦૩ -
(૩૩૯). જીવન જોબન રાજમદ, અવિચલ રહા ન કેય
જા દિન જાય સતસંગમે, જીવનકા ફળ સય. * છંદગી, જુવાની, અને મોટાઈ (રાજા તરીકે ખ્યા એક કરોડપતી તરીકેની પણ બહેરની મોટાઈ) એ સઘળાં હંમેશાં રેહવાનાં નથી, પણ જે દિવસ સત્સંગમાં જાય, અને તેને લાભ આપણને મળે, તે દિવસ જ આપણે જો, પ્રમાણ છે, ત્યારે તે મતા આપણી હંમેશની થઈ રહેશે.'
(૩૪૦) રસમ મિલનકે કારને, માં મન ખડા ઉદાસ , સત સંગતમેં શેધ લે, રામ ઉનકે પાસ
કબીર કહે છે કે –પરમાત્માને મળવા માટે મારું મન ઉદાસ રહેતું હતું, પણ મેં સત્સંગ કીધો, ત્યારે મને પરમેશ્વર મળ્યા, માટે તું ઈશ્વરને શોધવા માંગતા હોય તે સત્સંગ કર.
(૩૪૧) પરબત પરબત મેં ફિશ, કારન અપને રામ, રામ સરિખા જન મિલા, તિને સરિયા કામ.
પરમેશ્વરને શેધવા હું પહાડે પહાડ ફર્યો, ને બધે રખડે, પણ જ્યારે મને ઇશ્વરને પિછાણના સાધુ પુરૂષ મળે, ત્યારે જ મને તેને ભેદ માલમ પડે, ત્યારેજ મારું કામ સફળ થયું ને મને પરમાત્માનાં દર્શન થયાં.
(૩૪૨) કરિયે નિત સત રાંગકુ, બાધા સકળ મિટાય;
એસા અવસર ના મિલા, દુર્લભ નર તન પાય.
માટે તું નિત્ય સત્સંગ કર્યા કર, કે સાધુપુરૂષ બધાં બંધને દૂર કરવાનો રસ્તો દેખાડશે. જેમ મનુષ્ય જાતિનાં અવતારમાં નરને દેહ ઘણો ઉત્તમ, પણ મળવો કઠણ હોય છે, તેમ સાધુપુરૂષની સંગત પણ મળવી કઠણ હોય છે; તેથી તું સાધુસંતને મળવાની તક શોધતો રહે.
