________________
૧૦૮
કબીર વાણી.
(૩૫૯). સાગત કિજે સંતકી, હરે સબકી ખ્યાધ
ઓછી સંગત નિકી, આઠે પહેર ઉપાધ. - સાધુપુરૂષે સર્વનાં દુઃખનું નિવારણ કરે છે, માટે તેઓની સંગત જરૂર કરવી; કઈ પણ હલકા માણુની સંગત કરવી નહિ, કારણ કે દીવસના આઠે પહેર યાને હંમેશાં તેઓ મેજમજાહ ને ખાવાપીવાની જ વાત કર્યા કરે છે, જેથી માણસને કાંઈ ખરે લાભ થતો નથી, પણ ખજ આવ્યા કરે છે.
(૩૬). સો દિન ગયા અકાજ સંગત ભહિ ના સંત પ્રેમ બિના પશુ જીવતા, ભાવ બિના ભટકંત.
જીંદગીના દિવસે દુનિયવી કારભારમાંજ રયેલા રહે, અને સાધુસંતની સંગત નહિ થાય, તે દિવસે ફેકટમાંજ ગુમાવ્યા, ને જીવવું પશુ સમાજ ગણાય, અને તેઓ કાંઈ પણ રૂડી નેમ વિના અહિં તહિં ભટક્તા ફરે છે. અર્થાત–માણસને ઇશ્વર તરફ પ્રેમ ન થાય અને એ ઉંચ નેમ માટે તેનાં મનમાં વિચાર ન હોય તે પછી માણસ અને પશુમાં શું ફરક?
. " (૩૬૧) ' સંત મિલે તબ હરિ મિલે, શું સુખ મિલે ન કેય
દર્શન તે દુરમન કરે, મન અતી નિર્મળ હેય. સંતપુરૂષ મળે તેનાં જેવું બીજું એકે સુખ નથી; સાધુપુરૂષ મળે તેને ઇશ્વરજ મળ્યા; માત્ર તેનાં દર્શન કરવાથીજ તારી મતી સુધરશે ને તારૂં મન ઘણું પવિત્ર થશે.
" (૩૬૨) હરિ મિલા તબ જાનિકે, દર્શણ દેવે સંત મનસા બાચા કર્મન, મિટે કરમ અનc.
સંતપુરૂષનાં દર્શણ થાય ત્યારે જાણજો કે ઈશ્વર મન્યા, અને ત્યારે જ મન, વાણી ને કાર્યો શુદ્ધ થશે, જેથી વિચારોથી થતાં, વાણીએ થતાં, અને
