________________
કબીર વાણી.
(૩૭૩) સંતનકે મન ભય રહે, ભય ધર કરે બિયાર નિશદિન નામ જપ કરે, બિસરત નહિ લગાર.
તેઓ (સાધુઓ)ને માત્ર એકજ ફિકર રહેલી હોય છે, કે ઈશ્વરનું નામ નહીં ભૂલી જવાય, અને આ એકજ વિચાર હંમેશાં તેઓનાં મનમાં હેવાથી, તેઓ રાત દિવસ ઇશ્વરની જપ કરવામાં ગુંઠાયેલા રહે છે, અને કદી પણ પરમેશ્વરને વિસરતા નથી.
- (૩૭૪) હરિજન કેવળ હેત હય, કે હરિકા સંગ બિપત પડે બિસરે નહિ, ચઢે ગણુ રંગ.
પરમેશ્વરના બંદાને નિત્ય ઈશ્વરનેજ સંગ રહેલો હોય છે, અને તેથી ગમે એ પ્રકારની આફત આવે તો પણ તે ઇશ્વરને વિસર નથી, પણ આતમાં ઇશ્વરપર તેને ચેવડે રંગ ચઢે છે, યાને વધુ ભક્તિભાવ થાય છે.
(૩૭૫) , આસન તે એકન કરે, કામિન સંગત દુર શિતળ સંત શિરોમણિ, ઉનકા એસા નૂર.
તેઓ પિતાને વાસે એકાંતમાં રાખે છે, એટલે કે તેઓ એકાંત જગ્યામાં રહે છે, પણ દુનિયાની વચ્ચે આવવું પડે છે તે પણ તેઓના મનમાં દુનિયવી લાલચો આવતી નથી, એટલે તેઓ એકાંત રહેલાં છે, કારણ કે તેઓનાં મનમાં ઇદ્રિનાં ભોગ ભેગવવાના વિચારે કે ઇચ્છાઓ હેતી જ નથી; એવા શિતલ તેનું નુર શિરોમણુના (સાપના મોહરા) જેવું ચળતું હોય છે, ત્યારે તેઓનાં શરીરની આસપાસ ઘણા ઉંચ પ્રકારનું ખેરે હોય છે.
(ખેરેહ એટલે માણસનાં જુદાં જુદાં શરીરે, સ્થૂળ શરીર, સૂક્ષ્મ યાને લાગણીનું શરીર, મન શરીર, ને બુધ્ધિક શરીર, એ બધાં શરીરેને લગતા ગુણોને બનેલ એકંદર પ્રવાહ, જે બાકી શરીરની આસપાસ ગોળાકારમાં
