________________
'૧૦૮
કબીર વાણું
(૩૩૧) - હરિજન આવત દેખકે, ઉઠકે મિલિયે થાય;
ન જાનું ઇસ વેશમે, નારાયણ મિલ જાય.
એવા હરિજન એટલે જેનું દિલ ઇશ્વરપર લાગેલું હોય તેવા પુરૂષને આવતાં જોઈને, તું તરત ઉઠી દેડતે જઈ તેને ભેટજે; કારણ કે આપણે જાણતા નથી ઇશ્વર આપણને કયા વેશમાં મળશે અને તે સાધુ પુરૂષના વેશમાં કદાચ ઇશ્વરજ કાં નહિ હોય?
(૩૩૨) હરિજન મિલે તે હરિ મિલે, મન પાય બિશ્વાસ
હરિજન હરિક રૂપ હય, યું ફુલનામે ખાસ હરિજન મળ્યા તે ઇશ્વરજી મળ્યા બરાબર છે, ને ત્યારે જ માણસનાં મનનું સમાધાન થાય છે; જેમ ફૂલમાં સુગંધ છુપાઈ રહેલી છે, અને કૂળ માત્ર તે સુગંધ રાખનારે આકાર છે, તેમ હરિજન ઇશ્વરને રાખનારો એક આકાર છે, એટલે માણસરૂપે તે ઇશ્વરજ છે.
(૩૩૩) સંત મિલે તબ હરિ મિલે, કહિયે આદ એર અંત
ને સંતનકે પર હરે, તે સદા તજે ભગવંત.
એ સંત પુરૂષ મળે ત્યારે ઇશ્વરજ મળ્યા, એમ જાણી તેની આગળ તારી આદીથી તે અંત સુધીની વાત કરજે, કે તે તારી મુશકેલીઓ ટાળવાને રસ્તો દેખાડે ! પણ જો તું સાધુપુરૂષથી દુર રહેશે તે ઇશ્વરથી તું હમેશાં દુર રહેવાને! કારણ (ઇશ્વરને પુગેલા) સાધુને તજ તે ઇશ્વરને તન્યા બરાબર છે.
