________________
સદ્ગુરૂની મેટાઈ.
સ્થિતિમાં હોય, તે બહારની સ્થિતિ ઉપર તારે નજર રાખવીજ નહિ; તું જે ડાહ ચેલ હય, તે ગુરૂ ગમે તે બાહરની બિનઅનુકુળ સ્થિતિમાં હોય, તે પણ તેની સેવા સારી રીતે કરજે.
(૩૦૧) શબ્દ બિચારી જે ચલે, ગુરૂ મુખ હેય નેહાલ
કામ ફોધ ખ્યાપે નહિ, કબ ન થાસે કાલ. ગુરૂનાં મુખમાંથી જે શબ્દ (શિક્ષણ તરીકે) મ હોય તે પ્રમાણે વિચાર કરીને જે ચાલે તે પાર પડી જાય, તેને કામ એટલે ઇઢિઓના વિષય ભેગવવાની ઇચ્છાઓ, કાધ ઇત્યાદી જુસ્સાઓ ઉપજે નહિ, અને દેહ છોડતી વેળા તેને જમ લઈ જાયજ નહિ.
ગુરૂ મહિમા ગાવત સદા, મન અતી રાખી મેદ;
સે ભવ ફિર આવે નહિ, બેઠ પ્રભૂકી ગે. મનમાં ઘણું હેત રાખી જે પોતાના ગુરૂનાં ગુણ હંમેશાં ગાયા કરે, તેને પૂનર્જન્મ નથી. તે ઇશ્વરની નજીક હંમેશાં રેહેશે.
(૩૦૩) સંશય ખાયા સકળ જુગ, સંશય કે ન ખાય;
જે બેધ્યા ગુરૂ અક્ષરા, સંશય ચુત ચુંન ખાય. સંશય સદાકાળ સર્વને આગળ વધતાં અટકાવે છે ને તેઓને કોઈ દબાવી શક્યું નથી. પણ ગુરૂએ આપેલું મંત્ર જેણે જપી જપીને સિધ્ધ કીધું હોય, તેને કઈ પણ પ્રકારના સંશય રેહતા નથી.
(૩૦૪) પુરા સદગુરૂ સેવતાં, અંતર પ્રગટે આ૫; મનસા બચા કર્મણ, મિટે જનમ કે તાપ. મહાજ્ઞાની સદ્ગુરૂની સેવા કરતાં કરતાં તારાં અંતરમાં પરમાત્મા પ્રગટ થઈ જશે, અને તારા વિચાર, વાચા, ને કાર્યોથી થયેલાં જન્મ જન્મનાં પાપ ને દુઃખે મટી જશે.
