________________
૯૬
કબીર વાણી.
(૩૧૯) સદગુરૂ ઐસા કિજીયે, તત દિખાવે સાર પાર ઉતારે પલકમે, કપન કે દાતાર
માટે તું ગુરૂ એ કર કે જે સહેલાઇથી ઇશ્વરનાં દર્શન કરાવી એક ઘડીમાં તને પાર ઉતારે, જેમ કે તેણે તેને આરસી આપી અને તે તેમાં ઇશ્વરને જે.
(૩ર૦). કબીર! ગુરૂ ગરવા મિલા, ચલ ગયા આટા લેન;
જાત પાત કુલ મિટ ગઈ, તબ નામ ધરેંગે કેન? મને ગુરૂ એવા અસીલ મળ્યા, કે મને ખાવા, પીવાનું આઇતું મળ્યું; અને તેઓનાં શિક્ષણનાં પરીણામે મારી જાત ભાત ને કુટુંબ કબીલાને લગતી નિશાનીઓ જતી રહી; તેથી મારી નિન્દા કરનારે કેઇ રહયે નથી.
' (૩૨૧) સદગુરૂ સાચા સુરવા, ન્યું તાતે લેહ લુવાર, કસની જે નિર્મળ કિયા, તાપ લિયા તતસાર. સદ્ગુરૂ એવા તે શુરા ને શકિતવાન છે, કે જેમ લુહાર લોખંડને તપાવે છે, તેમ મને તેઓએ કસીને ચેખે કરી નાખે છે, અને મારાં દુઃખોને જડ મૂળથી કાઢી નાખ્યાં છે.
(૩૨૨) સદગુરૂ હમસે હીઝ કર, એક કહા પ્રસંગ
બાદલ બધા પ્રેમ, ભીજ ગયા સબ અંગ. મારાથી ખુશી થઈ મારા ગુરૂએ મને એકવાર એવું શિક્ષણ આપ્યું કે જેથી ઇશ્વરનાં પ્રેમનું વાદળજ મારા ઉપર વરસી રહ્યું, અને મારું આખું અંગ ભીજવાઈ ગયું યાને મારી ઉપર ઇશ્વરની કૃપા ઉતરી.
